Als mens leer je iedere dag

Zo zie ik het leven tenminste. Ik vind het dan ook niet zo gek dat ik nu anders in het leven sta dan 20, 10, 5, 3  jaar geleden. Iedere keer leer je bij en ontdek je beter waar je in gelooft en wat voor je werkt.

De laatste tijd merk ik echter dat ik het even niet zo goed weet. Na mijn loslaat-avontuur in Ierland begin ik sinds kort weer vaste grond te krijgen hier. Heb werk. Mijn eigen huisje. Dus heb ik weer letterlijk en figuurlijk de tijd en ruimte om naar mijn hart te luisteren. Te voelen waar ik sta.

Maar waar geloof ik in? Hoe leef ik mijn leven? Wat past bij mij? Wat voelt goed en kloppend? Wat is eigenlijk de bedoeling van hier zijn?

Ik wil het leven graag snappen, ten volle doorvoelen.

Ik stel altijd meer vragen. Laat me zoveel mogelijk leiden door mijn hart en wat dat me ingeeft. Sommige mensen bestempelen dit als vermoeiend. Anderen als moedig. Weer anderen als vreemd. Anderen als de enige manier om te leven.

Voor mij is dit gewoon, dit is de manier waarop ik in het leven sta.

Al neemt het altijd andere vormen aan. Het groeit en beweegt. Net als ik. En soms weet ik het dan even niet meer.

Ik geloof zoveel..

Dat het leven bedoeld is om goed te voelen.
Dat het leven zin krijgt door te geven.
Dat ik tijd nodig heb voor mezelf, om in contact te blijven met het diepste in mij.
Dat ik veel onder de mensen wil zijn en daar energie uit haal.
Dat mediteren me dichter bij mezelf brengt.
Dat lezen me wijzer maakt.
Dat alle kennis en wijsheid juist al ergens in mij zit.
Dat we allemaal verbonden zijn als levende wezens, iedereen, over heel de aarde.
Dat ik het leven soms te groot vind om te snappen, om bij te kunnen houden.
Dat het allemaal heel simpel is, alles is liefde.
Dat ik tijd tekort kom om alles te doen wat ik wil doen.
Dat alles goed is zoals het is als ik steeds in het moment leef.
Dat ik mijn tijd en talenten aan het verspillen ben.
Dat ik best goed bezig ben.

Ik kan zoveel kanten op.

Werkt het zo dat ik kan manifesteren wat ik wil, als ik mijn aandacht en energie er maar op blijf richten?
Is het leven bedoeld om al doende te ondergaan en zo te kijken wat er voor mij bestemd is?
Wil ik verdere stappen zetten op het Boeddhistische pad?
Zijn er andere paden of denkwijzen waar ik mij in kan vinden?
Hoor ik al mijn dromen en verlangens te volgen, of is dat juist niet realistisch?
Wil ik misschien teveel?
Of juist te weinig?

Dat is de fase waar ik nu weer in zit. De chaotisch voelende fase. Die ik altijd volhoud omdat ik weet dat dit altijd gevolgd wordt door een fase van rust en helderheid.

“We hoeven met onze daden niet iedereen te redden.
We hoeven evenmin al onze spirituele groei in één dag te voltooien. Begin kalm, concentreer je op elke kleine stap en maak je alleen druk om vandaag, om het nu.”

Jack Canfield

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.