De behoefte aan schrijven

Schrijven vind ik een wonderlijk iets. En vooral hoe ik ermee omga. Als ik diep naar binnen kijk, voel en weet ik dat schrijven is wat ik het liefst doe. En toch komt het er heel vaak niet van.

Inspiratie heb ik genoeg, dat merk ik iedere keer dat ik er wel voor ga zitten, achter de laptop, of met pen en papier voor mijn neus.

Urgentie voel ik eigenlijk ook genoeg, vaak heb ik het idee dat schrijven mijn manier is om met de wereld en alles wat erin gebeurt om te gaan. Door taal en woorden te delen kan ik op mijn manier bijdragen aan wat ik belangrijk vind. Aan hoe ik denk – en voel- dat de wereld een nog mooiere plek zou kunnen zijn.

Sinds ik mijn eerste schrijfsels online deelde, op mijn eerste blog dat ik in 2004 begon, merkte ik dat ik mensen kan raken. Dat door gewoon te schrijven over wat mij opvalt, raakt of bezighoudt, anderen aan het denken worden gezet. Zien dat dingen anders kunnen. Anders mogen. En ze zo in beweging komen. Op hun manier.

Schrijven blijkt voor mij een manier om meer mezelf te kunnen zijn en tegelijkertijd ook een manier waardoor anderen meer zichzelf kunnen zijn. Dat blijf ik zo bijzonder vinden.

Er is vaak een gesprek gaande in mijn hoofd. Dat balanceert tussen ‘waarom deel je niet meer?‘ en ‘wat maakt het uit, zoveel lezers heb je toch niet‘ en ‘schrijven doe je toch voor jezelf‘ en ‘ik vind mijn site thema niet handig, moet dat eerst even zien te veranderen voordat ik meer kan delen‘ en ‘schrijf ik wel genoeg over dat wat me echt raakt?‘.

Jaren geleden ben ik begonnen met het delen van nieuwsbrieven. In mijn ondernemersjaren werd dat wat zakelijker. En vond ik het vaak lastig om te zoeken naar de balans tussen gewoon schrijven, en de aandacht vestigen op de dingen die ik als ondernemer aanbood.

In 2016 stopte ik als ondernemer, liet ik mijn woonplek en heel veel spullen los en ben ik op loslaat-avontuur naar Ierland gegaan om daar vrijwilligerswerk te doen. Met de keuze om veel minder online te gaan en een paar maanden sowieso niet op social media. Wel zou ik ongeveer een keer per maand een mailing sturen naar mensen die me graag wilden volgen. Nog steeds stuur ik ongeveer een keer per maand die mailing. Tot nu toe is de toon daar anders dan op mijn blog, persoonlijker. Het voelt meer als het schrijven van een brief naar een bekende. Terwijl ik helemaal niet iedereen op die mailinglijst persoonlijk ken.

Nu ik sinds een paar weken weer mijn eigen huisje heb en daarmee een rustigere thuisbasis dan de afgelopen twee jaar, vind ik het tijd om alle excuses overboord te gooien en gewoon weer meer te schrijven. Op papier. Op deze site. In mijn mailing. En wie weet hoe en waar nog meer.

– Op de hoogte blijven van mijn nieuwe blogs? Je kan je abonneren op mijn blog. Dan krijg je automatisch een mail zodra ik een nieuwe blog plaats. Handig toch, zijn zowel jij als ik niet afhankelijk van bv social media of puur toeval.  Op de volledige site zie je de aanmeldknop rechtsboven staan. –

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.