De meeste mensen zitten vol met allemaal smoesjes die ze zelf bedacht hebben om dingen niet te doen. Zelfs de dingen die ze diep van binnen juist heel graag wél willen doen. Een paar jaar geleden kwam ik erachter dat het bij mij zo werkte. En sinds ik er mijn werk van heb gemaakt om mensen stil te laten zodat ze weten wat ze willen doen en waarom ze dat nog niet aan het doen zijn, kom ik er achter dat het bij veel meer mensen zo werkt.
De smoesjes om maar niet te beginnen met het doen zijn heel divers.
“Dit is niet de goede tijd“, “Ik heb er meer rust/tijd/geld voor nodig“, “Wie zit er nou op mij te wachten”, ” Er zijn vast anderen die dat beter kunnen“, “Ik wil eerst wat meer energie hebben“, “Ik ben niet fit genoeg“, “Mijn ouders/vrienden/buren vinden het vast niks“, ” Ik heb het nog niet iemand anders dit zien doen, dus het kan vast niet“, “Ja maar, het kan mislukken, dus ik begin er maar helemaal niet aan“.
En zo verstrijken er dagen, weken, maanden en jaren. En wordt de persoon in kwestie steeds gefrustreerder. Vaak zonder door te hebben waar het door komt.
Het kan ook anders. Natuurlijk kan het ook anders. Kijk eens goed om je heen: veel dingen die nu gewoon zijn geworden zijn ook ooit door iemand bedacht en vervolgens gedaan.
Als de eerste schepen die verder wilden varen toen men nog dacht dat de aarde plat was en je er vanaf kon vallen dat niet hadden gedaan, hadden we nu nog steeds geen idee gehad dat de aarde rond is.
Als de mensen die probeerden in vliegtuigjes te vliegen, omdat zij dachten dat het mogelijk moesten zijn, dat niet gedaan hadden, was het nu niet mogelijk om de hele wereld rond te vliegen.
In tijden waar alle kantoorbanen van 9 tot 5 waren, zijn er her en der mensen naar voren gekomen die er voor uitkwamen dat andere werktijden beter bij hun pasten. Zo werd er ruimte gemaakt voor flexibele werktijden.
Waar het om gaat, is dat jij vindt wat er bij jou past. Doe jij de dingen omdat je ze leuk vindt? Of omdat je ze zo gewend bent? Of omdat je denkt dat het niet anders kan?
Het kan altijd anders. Dat kwam weer eens goed naar voren in de documentaire die ik gisteren zag: Little World. Het gaat over de 20-jarige Spaanse Albert. Hij zit in een rolstoel en houdt van reizen. En dat heeft hij al volop gedaan. En dan ook nog eens zonder geld. De documentaire laat zien hoe Albert en zijn vriendin Anna beginnen aan zijn grootse plannen: hij wil al liftend van Spanje naar Nieuw-Zeeland. Naar een plek die precies aan de andere kant van de wereld is. De docu laat beeldmateriaal zien dat Albert en Anna al reizend gemaakt hebben en wordt afgewisseld met ontroerende en leuke gesprekken met zijn ouders en oma.
Het is een inspirerende, indrukwekkende en mooie docu. Ongelofelijk om te zien hoe zij reizen, wat ze voor elkaar krijgen door er volledig in te geloven en ervoor te gaan. En hoe zij door hun manier van leven -vol vertrouwen- contact maken met de plaatselijke bevolking: van Turkije tot China tot Indonesië en alle landen daar omheen.
Links:
– meer over Little World
– oefeningen om je smoesjes onder ogen te zien
– begin met luisteren
– stilte transformeert ieder levensinzicht tot energie
