Soms heb je dat ineens.
Je bent gewend om iets op een bepaalde manier te zeggen en ineens sta je er bij stil. En realiseer je je dat het niet klopt. Of niet meer klopt. Het is een oud verhaal, een oude zienswijze, een oude manier.
Ik had zo’n moment tijdens de allerlaatste dag van de Vipassana retraite. Dat was een zondag. Gesprekken gingen over de dag erna, het gewone leven dat maandag weer zou beginnen, mensen die meteen naar hun werk moesten, hoe alles op te pakken na zo’n intense stilte-meditatie-retraite.
Ik hoorde mezelf een paar keer iets zeggen als: ‘Ik heb het geluk dat ik maandag niet meteen aan het werk hoef. Ik heb het geluk dat ik een rustige werkweek voor de boeg heb.’
En ineens realiseerde ik het me. Dit is geen geluk. Dit komt omdat ik dit zelf zo gecreëerd heb.
Ik heb er zelf voor gezorgd dat ik zelfstandig ondernemer ben geworden. En door vallen en opstaan en proberen en ervaringen ben ik erachter gekomen wat voor mij het beste werkt. Wat voor mij een fijne manier van werken en leven is. En weet ik dat ik op bepaalde momenten heel productief ben, als ik er voor zorg dat ik op andere momenten minder doe. Dat ik het nodig heb om dagen zonder afspraken te hebben. Dat het voor mij werkt als ik vaker in het moment kan zijn.
En dus heb ik ervoor gezorgd dat ik in de dagen na de retraite weinig afspraken heb. Dat er weinig af hoeft. Dat ik weinig moet.
Dat is geen geluk. Dat is de manier waarop ik mijn leven heb vormgegeven.
Dat voelde heel krachtig. En fijn.
Wat goed dat ik dit zo gecreëerd heb! Wat wil ik nog veranderen in mijn leven? Wat een mogelijkheden!
Hoe werkt dit voor jou? Wat heb jij vormgegeven, zodat jouw leven je beter past?
Eerdere blogs:
– Mijn tweede keer Vipassana
– Vorm jij je eigen leven?
– Wat wil je dan wel?
