Waarom het beter is voor iedereen als jij aangeeft waar je grens ligt

Misschien ken je een of meerdere van deze situaties wel.

Je bent het ergens niet mee eens. Je hebt ergens ja tegen gezegd, maar steeds als je er mee bezig bent, word je misselijk.  Je voelt dat je iemand een grens van jou laat overgaan. Je hebt er je vraagtekens bij of wat je zegt wel goed wordt begrepen. Je vraagt je af of jij de ander wel goed begrijpt. Je merkt dat ergens je haren van overeind gaan staan. Je bent met iemand aan het samenwerken en steeds als er een mail komt van die ander, reageer je meteen gepikeerd. Je hebt afgesproken om iemand ergens mee te helpen, maar steeds als die ander een datum wil prikken, voel je je gestresst.

Op de een of andere manier zeg je hier echter niks over tegen die ander.

Je slikt het in. Je wuift het weg. Je bestempelt het als ‘niet belangrijk’. Je zegt tegen jezelf dat dit gewoon een slecht moment was, maar dat het de volgende keer vast anders gaat. Je herinnert jezelf eraan dat je nu eenmaal iets beloofd hebt en dat je je daaraan houdt. Je bent dankbaar voor de hulp die jij van de ander krijgt, dus wie ben jij om er een opmerking over te plaatsen. Je denkt aan alle mogelijke gevolgen die het kan opleveren als jij er iets van zegt, dus hou je je in. Je negeert wat je diep van binnen voelt en weet.

En dat lijkt goed te gaan. Tot het moment dat het je echt teveel wordt. En je jezelf niet meer kan inhouden.

En je stampvoetend een vergadering uitloopt. Je die ander uitfoetert aan de telefoon. Je een hele boze mail terugstuurt. Je alles wat je al die tijd had opgekropt die ander ineens voor de voeten gooit. Je er helemaal klaar mee bent en niks anders kan dan thuis op de bank zitten. Je alle oplossingen van de ander meteen verwerpt, omdat je helemaal geen oplossing meer wilt. Je er niet meer tegen kan en je terugtrek en helemaal niks aan de ander laat horen. Je op alles en iedereen boos of overprikkelt reageert.

En die ander? Die begrijpt er niks van.

Je bent namelijk eerder een paar belangrijke dingen vergeten. Zo ben je vergeten om aan jezelf toe te geven dat je al voelde dat je ergens over je grens aan het heengaan was. En door die stap te vergeten, was er ook geen plek voor de volgende stap: er iets over zeggen tegen die ander.

Want nu, nu je al ver over je grens heen bent, hebben zowel jij als die ander een probleem. Want jij hebt nu niet meer de puf, zin, aandacht of energie om iets te doen. En de ander wordt daar pas mee geconfronteerd als het te laat is. En zo wordt die ander de mogelijkheid ontnomen om er eerder over mee te denken, of op te anticiperen. Om haar of zijn mening te geven. Vragen te stellen. Om te helpen.

Dus doe jezelf en daarmee anderen een plezier en geef op tijd aan waar jouw grens ligt. En doe dat dus niet pas als je er iemand al kilometers overheen hebt laten gaan (want ja, nog zo’n ding: je kan een ander er niet van beschuldigen dat diegene jouw grens over gaat, het is aan jou om jouw grens aan te geven en te respecteren).

Dat hoeft niet perfect en meteen met een oplossing. Als je maar iets aanstipt.

‘Ik weet niet zo goed waarom, maar ik merk dat het niet goed voelt’. 
‘Sorry als ik hiermee alles overhoop haal, maar ik merk dat ik nu niet de energie heb om hier nog mee bezig te gaan.’
‘Ik weet dat we samen iets hebben afgesproken, maar het werkt heel anders dan ik had verwacht.’
‘Het werkt niet zoals gedacht en ik weet niet hoe het anders kan, dat laat ik eerst even bezinken.’
‘Misschien dat het morgen al anders voelt, maar voor vandaag houdt het op.’

Zorg dat die ander je boodschap ook écht gehoord heeft. En doorheeft dat je dit serieus bedoelt.

En zorg er vooral eerst voor dat jij jezelf echt hoort. En jij jezelf hierin serieus neemt.

2 Comments

  1. @Gesuino: dank voor je reactie. Bij mij gaat het zelf ook nog soms ‘mis’, vandaar ook dat ik zo goed weet hoe onhandig het is als ik (en anderen) het niet doen… Oefening baart kunst 🙂

  2. Heel herkenbaar Katja!
    Hoewel ik al een stuk beter ben in het aangeven van mijn grenzen gaat het ook bij mij af en toe nog mis. Bovenstaand verhaal is wat dat betreft herkenbaar, en ik denk niet alleen voor mij.
    Ik zeg altijd: een ondernemer is ook maar een mens!
    Waarmee ik het belang van het grenzen aangeven zeker niet wil kleiner maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.