Aan het eind van de middag voel ik onvrede. Ik voel me rusteloos en opgejaagd en weet niet precies waarom. Tijd om mijn laptop dicht te klappen, al het werk los te laten en me over te geven aan het verlangen om naar buiten te gaan. Op het moment dat ik de deur uit stap, voel ik meteen meer rust in mijn hoofd komen. Meer ruimte. De wind waait langs mijn wangen en ik trek mijn sjaal iets hoger.
Ik hou van wandelen. Met iedere stap weet en voel ik beter wat er aan de hand is in mij.
Het begint te schemeren en ik ga na waar het gevoel van onvrede van vandaag vandaan komt. Wanneer is mijn dag gelukt? Wat moet ik daarvoor doen, of juist laten? Blijkbaar had ik andere verwachtingen van deze dag. Bij een dag zonder verwachtingen kan ik volgens mij namelijk geen onvrede ervaren, want dan is alles goed zoals het is en komt. Een dag voelt soms ineens als niet gelukt. Waar komt dat door?
Vandaag heb ik een hoop dingen van mijn to-do-lijstje afgevinkt. Dat zou reden genoeg kunnen zijn om me goed te voelen. Maar dat is niet zo. Er sluimert meer. Het zijn de andere dingen die ik wil doen en ervaren, de dingen die niet op een lijstje staan, die van zich laten horen.
Ze willen aandacht. Ze willen serieus genomen worden. Ze willen dat er tijd aan ze wordt besteedt. Ze zijn er niet voor niets. Ze horen bij mij.
Ik ben dankbaar voor de lessen en inzichten die ik al wandelend heb opgedaan. En besluit om nog meer naar mijn gevoel te luisteren. Om te voelen, weten, onderzoeken en op te merken wat er voor nodig is om mijn dag te laten lukken. Zodat ik nog beter tot mijn recht kom, in alles wat ik doe.
Hoe weet jij of jouw dag gelukt is? Wat heb jij daarvoor nodig?
@Liesbeth: dank voor je reactie. Ik ben wel benieuwd: hoe kom jij erachter? Hoe werk jij hieraan?
Mooi blog. Ik worstel hier al een jaar mee. Het jaar nadat ik stopte met mijn bijna fulltime baan.
Had gedacht dat de vrijheid probleemloos zou voelen maar niets was minder waar.
En nu begint het langzaam te komen. En gek genoeg is dat hard werken!