Het duizelt me even deze dagen. Het leven en alles wat daarbij komt kijken: acceptatie, dromen, loslaten, vertrouwen, berusting en dankbaarheid. Alles is verbonden.
Het nieuws dat mijn tante toch weer zieker is en weer in het ziekenhuis ligt. Het is bijna een jaar geleden dat mijn vader is overleden. Zo’n bijzondere periode. Goede gesprekken op een verjaardag over het belang van je hart en je dromen volgen zolang het nog kan De paar geweldige reacties die ik de afgelopen dagen heb ontvangen, zoals de deelnemer aan mijn cursus die zoveel inzage kreeg tijdens de opdrachten dat hij op stel en sprong ineens zijn droom ging volgen.
En de reacties van de eerste deelnemers aan online coaching bij je persoonlijk doel. Mijn nieuwste dienst. Die zo goed voelt. Voor mij: om het te maken, de teksten te schrijven, de vragen te bedenken. En het overal kort en krachtig kunnen coachen. Alert, stimulerend, scherp, motiverend, met humor. Ik ben geroerd door de openheid van de deelnemers. De stapjes die ze gezet hebben. Een maand lang. Iedere dag een stap. Soms met frisse tegenzin. Soms een paar dagen geen zin.
Ik er achter aan. Ik heb al een paar dagen geen antwoorden gezien, gaat het goed met je? Heb je iets nodig? Heb je je doel nog voor ogen? Denk niet te groot. Hou het klein. Iedere dag een klein stapje. Meer hoeft niet deze maand. Ontdek maar eens hoe dat voelt. Hoe je dat vooruit helpt. Hou je doel voor ogen. Hou voor ogen hoe jij je leven wil leiden. Hoe jij de krachtigste versie van jezelf bent.
De complimenten. Ik word er stil van. En deel ze. Om aan jou te laten zien wat het je op kan leveren als jij er ook voor kiest om voor je doel te gaan. En iedere dag een stapje zet. Je kan je levensinstelling veranderen. Groeien. Je dromen waarmaken. Via mij. Via iemand anders. Via jezelf. Wat jij fijn vindt. Wat jou helpt.
“Zo bedankt voor je vertrouwen, dit had ik zelf namelijk nooit van mijzelf verwacht.”
“Ik wilde wel stapjes maken maar het lukte niet, ik zat vast. Inmiddels weet ik dat ik dat niet allemaal in een keer hoef te weten of te kunnen. Wat ik nu heb gedaan en weet is dat ik kleine stapjes moet zetten en een goed gevoel over mezelf houd.”
Kijk eerlijk naar jezelf en bepaal wat of wie jij nodig hebt om een stapje te zetten. En nog een. En nog een.
Mijn ervaring is dat ik nooit was gekomen waar ik nu ben, als ik alles altijd alleen had gedaan.
Ik ben gecoacht, heb veel gelezen, cursussen gedaan, trainingen gevolgd, ben te rade gedaan bij vrienden, familie, mede-ondernemers, leraren, bondgenoten, goede toevallig gesprekspartners en mijn innerlijke wijsheid. Ik maak dankbaar en gretig gebruik van alles en iedereen die me verder kan helpen in mijn weg om mezelf steeds beter te leren kennen, naar mijn hart te blijven luisteren en trouw te zijn aan mezelf.
Alles wat ik leer en ontdek hou ik niet voor mezelf. Ik zie het als mijn taak, plicht en levensdoel om het verder te brengen. Anderen er mee te helpen. Om de mensen die nog wat stappen terug zijn, een of meer stappen vooruit te brengen. Zoals de mensen die een paar stappen voor mij zijn, mij vooruit en verder brengen.
En vandaag duizelt het me even.
De broosheid van het leven. De mooiheid van het leven. De wijze lessen die in iedere dag verscholen zitten. De veerkracht die mensen hebben, als ze goed naar zichzelf kijken. De energie die mensen hebben, als ze een duidelijk doel voor ogen hebben. De kracht die mensen hebben, als ze zich open stellen.
En dat ik, na zoveel jaren zoeken en onzekerheid en radeloosheid over mijn richting en twijfelen aan mezelf, nu zover ben dat ik anderen op hun pad help. Dit had ik jaren geleden niet kunnen bedenken. Niet voor mogelijk gehouden. Ik was druk met van alles, maar stelde uit onzekerheid over mezelf weinig doelen. Ik bestond. Maar leefde niet echt. Niet zoals ik tegenwoordig leef: vanuit mijn tenen. Vervuld. Blij met hoe het nu is én gretig naar meer. Ik ben blij, overweldigd en dankbaar.
Ik besta niet alleen, ik leef.
Hoe is dat bij jou? Leef je volop?
