Bewust van de onrust

Er is best veel waar ik onrustig van word. Kan worden. Voor mijn wekelijkse mailing over aandacht was ik in mijn hoofd onderwerpen aan het bedenken. Een tsunami van gedachtes overviel me. Mijn hart ging sneller kloppen. Mijn lijf werd onrustig. Ik wilde eigenlijk opstaan en iets anders gaan doen.

Maar dat is precies wat ons aan alle kanten lijkt te worden aangemoedigd. Om het onrustige gevoel te negeren en bezig te blijven. Daarmee gaat de onrust echter niet weg. Je negeert het. En op de meest vreemde momenten kan het dan naar boven komen.

Als het veel tegelijk is, kan dat overweldigend zijn. Mensen die voor het eerst mediteren of een andere vorm van mindfulness beoefenen, denken bijvoorbeeld soms dat het niet werkt. Ze willen rustiger worden en in plaats daarvan worden ze juist onrustiger.

Dat is eigenlijk heel logisch. En juist een goed teken. Als je hoofd gewend is om altijd nieuwe input te krijgen en er komt even niks, dan maken je gedachtes en gevoelens gebruik van de ruimte die er ineens is.

Een van de grote misverstanden over mediteren is dat het doel is om geen gedachten te hebben. Iedereen -zelfs iemand die al jaren mediteert- heeft op zijn minst soms een gedachte. Wat je oefent met mediteren, is om niet bij iedere gedachte te blijven hangen. Je oefent om een gedachte op te laten komen, en deze weer te laten gaan. En je oefent dat er soms een pauze kan zitten tussen gedachtes.

En dat is iets dat je ook zonder te mediteren kan oefenen. Door soms even geen nieuwe input in je hoofd te stoppen. Door niet meteen je mobiel erbij te pakken als je ergens aan het wachten bent. Door het even stil te laten zijn in je huis. Door een gevoel even helemaal toe te laten. Door de tijd te nemen om die mooie zonsondergang / wolk / vlinder te bekijken.

Op het moment dat ik uit het raam staar en merk dat ik onrustig word van de gedachtes die over elkaar heen buitelen, dan weet ik dat ik laatste tijd teveel input heb toegelaten. En ernaar neig om wat humeuriger en pessimistischer te zijn. En dat het daarom tijd wordt om weer meer te ‘zijn’ in plaats van te ‘doen’.

Het helpt mij als ik daar regelmatig bewust mee bezig ben. Dus ga ik een keer per week een korte mail maken en versturen. Met een moment van aandacht of een zin uit een boek dat me geraakt heeft of een kleine schrijfoefening of een positieve affirmatie. Het kan van alles zijn. Inspiratie genoeg en ik kijk er naar uit om er weer bewust mee bezig te zijn en te delen!

Wil je deze mail ook ontvangen? Dat kan. Meld je via deze link aan.

(En nee: ik ga verder niks doen met je mailadres. En ja: je kan je ten alle tijde weer uitschrijven).