Er zijn twee dingen die ik al heel lang op mijn ’te doen-lijst’ heb staan.
Maar ik doe ze maar niet.
Tot een week geleden stonden er drie dingen op.
Een daarvan heb ik gedaan.
En dat leverde zo’n zucht van verlichting op, dat ik mezelf heb voorgenomen om die andere twee ook te doen.
Want wat het is met dingen die op je lijstje staan (en het maakt niet uit of het een lijstje in je hoofd, op papier of digitaal aangemaakt is) en je maar niet doet: ze kosten je energie. Om de zoveel tijd denk je ‘oh ja, dat moet ik nog doen’. Gevolgd door ‘hmpf, waarom stel ik dat steeds uit?’. En dat gevolgd door het weer uit te stellen. Want hoe langer je ze niet doet, hoe hoger de drempel lijkt te zijn om ze alsnog wel te doen. Een vreemde en niet echt productieve vicieuze cirkel.
Het eerste ding dat al een maand of drie op mijn lijstje stond was: mijn VAR van 2012 zoeken. Daar werd een tijdje geleden ineens om gevraagd door een opdrachtgever en het ding lag niet op de logische plekken. En ik had hem ook nog niet ingescand en digitaal opgeslagen. Ik had echt geen idee waar ik verder nog kon zoeken. En ging er vanuit dat ik geen kopie kon aanvragen. Dus dacht ik er soms aan. En wist niet hoe dit op te lossen, dus negeerde het steeds weer. Tot een aankomende opdrachtgever aangaf mijn VAR nodig te hebben voordat ik betaald kon worden. Over een paar weken moest ik er dus een hebben.
Bij navraag bleek het mogelijk zijn om een kopie aan te vragen, dus dat heb ik gedaan.
Nu staan er nog twee dingen ook al maanden op mijn lijstje.
Het ene is: het zoeken van een nieuwe tandarts en een afspraak maken.
Mijn oude tandarts is sinds dit jaar met pensioen. Hij is de enige tandarts waar ik in mijn leve geweest ben. Ik heb het eigenlijk niet zo op tandartsen, maar in de loop der jaren had ik met hem een soort verstandhouding opgebouwd. En nu moet ik een nieuwe zoeken. Ik heb al namen doorgekregen van mensen uit de buurt die tevreden zijn met hun tandarts. Maar het bellen komt er maar niet van.
Het andere is: het wassen van mijn bankhoes bij de wasserette. De wasbare hoes is namelijk te groot voor de wasmachine. In mijn stad hebben ze een wasserette met van die grote wasmachines en ik heb maanden geleden bedacht om het daar eens te wassen. Maar ik weet niet zo goed hoeveel er dan in past. Zal ik meer meenemen om te wassen dan? Maar straks past het niet, en dan moet ik dingen voor niks terug slepen. En hoe ga ik dat eigenlijk lopend of op de fiets meenemen? En zo gaat er steeds weer een dag voorbij.
Deze twee taken hebben me nu al te lang energie gekost.
Weg met mijn smoesjes!
Tijd om ze te doen en ze van mijn lijst te kunnen afstrepen.
Voor eind volgende week wil ik ze beide gedaan hebben.
En jij, wat voor uitstel-ding wil jij eind volgende week van je lijst afstrepen?
Lees ook mijn artikel ‘keuzes maken geeft je energie!’
