Ik ben de afgelopen weken een paar keer opnieuw aan dit stuk begonnen. Ik kan altijd goed verwoorden en samenvatten wat andere mensen bedoelen, bij mezelf is het soms moeilijker om de goede woorden te vinden. Vooral als het iets is dat me dicht aan het hart ligt. Iets waar ik zelf nog niet helemaal over uitgedacht en -gevoeld ben, maar dat wel al rijp genoeg voelt om te delen.
In de bezinningsperiode van december werd me ineens veel duidelijk.
Ik kwam er achter dat ik heel veel dingen niet (meer) leuk vind aan ondernemen. Dat besef deed veel met me. Ik had mezelf de afgelopen 6 jaar zo geïdentificeerd met de rol van zelfstandig ondernemer dat ik even van slag was toen ik me realiseerde dat ik daar ook weer van los kon komen.
Ik voelde het al langer wringen en schuren. Kon er alleen de vinger eerder steeds niet op leggen. Durfde niet alles niet onder ogen te zien. Had ergens het gevoel dat ik meteen antwoorden en een nieuwe richting moest hebben. Was vergeten dat het vaak juist net andersom werkt.
Het is nodig om het oude los te laten zodat het nieuwe ruimte krijgt.
Na het besef voelde ik me namelijk bevrijd. En opgelucht. Voelde ik weer ruimte, rust en daardoor meer helderheid. Het voelt zo krachtig om helder te weten: ‘dit wil ik niet’ en ‘dit vind ik niet leuk’. Er komt daardoor écht direct ruimte voor dat wat je wel wil en leuk vindt!
En ik ben dankbaar voor alles wat ik nu niet meer leuk of fijn vindt. Het heeft me dingen geleerd, gegeven en ik heb er door kunnen groeien. Maar door aan niet meer werkende manieren en rollen vast te houden, was ik bijna het belangrijkste dat ik te bieden heb kwijtgeraakt: mezelf. Mijn pure zelf. Mijn ongecensureerde zelf, die niet steeds vaker dacht: ‘kan ik dit wel delen, past dit wel in mijn rol.‘
Wat wil ik dan wél?
Ik ga me weer meer richten op wat écht goed voelt, op wat ik te delen en te doen heb. Zo leven zoals ik het leven voor me zie. En dat zit voor mij in iedere handeling, ieder contact, iedere daad. In werk en daarbuiten. Het maakt niet uit of ik ondernemer ben, een baan heb, een mix daar tussen of heen en weer hop. Welke rol ik heb. Of waar anderen me in plaatsen. Dat realiseer ik me: de vorm maakt minder uit.
Ik heb zelden een duidelijke naam, functie of richting voor mijn werk gehad. Zowel in banen als in ondernemen. Zo werkt het tot nu toe gewoon niet bij mij. Wat ik wel altijd scherp heb en bijstel, is wat ik kan, wat ik leuk vind en wat goed voelt. Daarvoor is het wel belangrijk dat ik mezelf hoor en goed naar mezelf luister. En daarvoor is het nodig dat ik me niet vast ga zetten in rollen die me niet (meer) dienen.
De vorm maakt niet uit.
Ik weet niet waar dit alles toe gaat leiden. Of ik kansen vergooi door dit te delen (dat is een van die ‘angsten’ en twijfels). De vrijheid zit erin dat ik me realiseer dat het er helemaal niet om gaat of mijn onderneming wel of niet ‘lukt’. Ik vind het belangrijker dat ik doe wat goed voelt. Dat ik bij draag aan wat ik belangrijk vind en waar ik voor sta.
En het gaat er niet om of iedereen me begrijpt, het gaat er om dat ik trouw ben aan mezelf. En het mooie is, alleen met deze basis kan ik uiteindelijk iets voor anderen betekenen ook.
Het voelt als een opluchting en een nieuwe vorm van vrijheid: dit beseffen, het toegeven en het hardop delen met anderen.
@Elsemarie: dank voor je bericht. En ook jouw woorden, het is soms lastig, maar ook fijn omdat het me scherp houdt inderdaad.
Mooi hoe je dat onder woorden hebt gebracht. Ik herken het gevecht met rollen! Soms lastig, soms fijn dat het me scherp houdt. Geniet van het loslaten en het openstaan voor alle nieuwe kansen die er nu vast komen.
@Jurgen: dank voor je openheid en het delen. Laten we kansen blijven zien inderdaad!
@Saartje: ik wens je veel helderheid toe 🙂 @Regina: klinkt ook als een mooi proces. Mail je me/laat je me weten wat het wordt of als ik met je mee kan denken? @Irena: jaaaaa 🙂
Hej hoj Katja,
dit speelt ook bij mij, nú zo’n 2 á 3 maanden… enerzijds wil ik ondernemer blijven met de huidige service die ik biedt.. anderzijds overweeg ik om deeltijd een bepaalde Hbo-studie op te pakken en “gewoon” in de Ratrace van de werkweek in te stappen.. en aan het einde van m’n studie ’n baan binnen ’n internationaal bedrijf te gaan vervullen / bekleden..
Ik was/ben/was/ben/was/ben/was zó ver, dat wanneer het dit jaar, 2016, niet gaat zoals ik me voorstel.. van de opbouw van m’n bedrijf, voldoende match tussen m’n 3 klantgroepen en de verdiensten die ik daaruit haal.. dát ik februari 2017 idd start met ’n deeltijd studie International Business Management..
(mocht ik ná de zomer van 2016 nóg steeds het gevoel hebben dat mijn huidige bedrijf doorgang kan vinden)
Dit voelt als ’n machtige uitlaatklep.. ik heb hiermee een achterdeurtje gecreëerd, waardoor er helemaal niets verloren is.. én ik de regisseur blijf van mijn eigen leven 🙂 #happy
Ik zal wrs vaker reageren in deze blog, daar ik me vandaag de dag (anno 4 februari 2016) wankel voel in mijn ondernemer-zijn.. dit los-vaste is géén structuur meer.. eerder ’n chaos.. en voelt meer en meer als ’n burden.. als een ketting-met-ijzeren-kogel om m’n linker enkel.. met een heuse lading verwachtingen.. al dan niet van mijzelf.. dan wel van de anderen om mij heen..
Pfffffffffffffffffff…… misschien gooi ik hiermee idd óók mijn ondernemers-glazen in.. échter daarmee zou ik oordelen op mijn eigen handelen.. Het Universum gaf me citroenen.. waarvan ik sap zal maken om te verhandelen.. kansen blijf ik zien.. als ondernemer óf als onderdeel van andermans bedrijf.. #ChancesOfALifeTime 😀
Groetsels, Jurgen
Wow Katja, mooi verwoord. Ik hoop dat je inzicht weer veel ruimte en rust gaat geven. Klinkt alsof het dat al doet 😃.
X
Alsof ik mezelf hoor denken. Over een week of wat…
ik zit op hetzelfde punt in dit moment…herkenbaar…en inderdaad veel woorden zijn er niet voor…vormloos en in alle vormen aanwezig….mooi om te lezen..dank je Katja..
@Marian: dankjewel! Met weinig woorden heb je me veel gezegd 🙂
Ik vind dit mooi, Katja…
Meer woorden heb ik even niet, maar ik wilde toch even reageren.