Een sluimerend plan wordt werkelijkheid

Groen pijl

Zoals zoveel mensen heb ik een aantal terugkerende sluimerende plannen en verlangens die zo nu en dan naar boven komen. Tijdens allerlei workshops, wegdroomgesprekken over ‘wat te doen als je ineens miljonair bent’ en het bekijken, lezen of luisteren naar verhalen van mensen die hun hart volgen. Je hebt het er over, denkt er over na en handelt er niet naar. Het is iets voor later. Voor als de omstandigheden het toelaten.

Mijn terugkerende verlangens zijn de volgende: eens een tijdje weggaan uit mijn vertrouwde omgeving. Ervaren hoe ik ben met minder bezittingen. Voelen hoe het is om volledig mij te zijn, los van mijn woonplek, status, inkomen, familie, vrienden, bekenden en verdere ‘vastigheden.’

En de tijd is ineens gekomen om ernaar te handelen

Door het besluit te stoppen met mijn onderneming (zie mijn vorige blog hierover) kwam er ruimte. Ruimte waarvan ik zelf nog niet wist hoe deze opgevuld zou worden. Ik dacht met een baan. Was bezig met vacatures en sollicitatiebrieven schrijven. Heel veel mensen vroegen hoe ze me konden helpen. Lief en behulpzaam. Tot mijn eigen verbazing voelde dit in plaats van fijn juist steeds benauwder. Een klein en zacht stemmetje in mij zei: ‘ik wil geen baan. Ik wil weg’. Dat negeerde ik en wuifde ik weg, want wat moest ik daar nou weer mee. Eng gedoe.

Het moment dat ik het ineens hardop zei tegen iemand veranderde echter alles

Ik voelde namelijk aan alles in mij dat dit klopte. Dat dit is wat ik nu wil. Dat dit het goede moment is. Er staat zo weinig vast in mijn leven nu. Nu heb ik de ruimte. Nogal geschrokken ging ik na dat gesprek mijn dag in. Mijn hoofd tolde.

Kan ik dit doen? Wil ik deze keuze maken? Maar wat voor gevolgen heeft het allemaal? Krijg ik dit wel geregeld, qua geld en spullen en weet ik wat meer?

De dagen erna ben ik gaan denken, voelen en uitzoeken. Heb gesprekken gehad met een paar goede vrienden. Heb praktische zaken uitgezocht. En na een paar dagen werd het me duidelijk.

De keuze was al gemaakt, ik had alleen nog wat tijd nodig om dat in te zien

Wat ik ga doen: ik zeg mijn huur op, doe veel spullen weg (de rest sla ik op bij familie) en ga een aantal maanden vrijwilligerswerk doen op mooie en fijne plekken buiten Nederland. Ik start in Ierland en verder kijk ik hoe het gaat lopen. En dit alles per a.s. augustus.

Een periode van loslaten is begonnen. Mijn onderkomen, mijn huisgenoten. Veel spullen. En het in ieder geval tijdelijk loslaten van mijn nieuwe woonplannen en mijn fijne vrijwilligerswerk in het hospice. Het kan zijn dat ik die laatste twee weer oppak zodra ik terug ben. Ik weet het echter niet zeker. Ik heb geen idee wanneer ik precies terugkom, wat ik wil doen en hoe en waar ik dan wil leven.

Onderstaande quote van Janis Joplin staat al tijden als handtekening in mijn mails. Ben best trots op mezelf dat ik er zo vaak mogelijk naar probeer te leven:

“Don’t compromise yourself. You are all you got.”

Ik ben benieuwd wat het me allemaal gaat brengen en zal tot die tijd regelmatig bloggen en eenmaal onderweg vast ook soms!

 

3 Comments

  1. Fijn je laatste blog te lezen hierboven.. Katja.. en.. ik kan je .h.e.l.e.m.a.a.l. volgen.. wat je benauwende gevoel betreft (mbt werk in loondienst) en “alles wat er daar-omheen-hangt”.. (vandaar mijn laatste reactie gisteravond op jouw laatste blog over “stoppen met ondernemer zijn”..)

    Doe het.. gá.. zoals Mark Twain zei: “Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”
    (Mark Twain’s echte naam is Samuel Clemens: ‘mark twain’ betekent: “wanneer het water veilig is om te navigeren”)

    Toen ik, met het 60 zorgboerderijen-project wat ik wilde opzetten, (2008-2012) failliet ging.. wilde ik niets liever dan “weg-is-weg”.. en ben toen, hééél Low-Budget in Warschau (Polen) gaan wonen.. ik merkte nl. niets meer van de alom aanwezige creativiteit die ik daarvoor gewoon in me had.. Warschau was way-outta my comfort-zone.. al sprak ik wel al Pools, doordat ik in 1999 er al gewoond had..) Ik ben er zelfs toegetreden tot een Boeddhistisch gezelschap, mét urenlange meditaties en onderricht)

    Jouw idee om in Ireland je ding te gaan doen (welke vorm je daar dan ook verzint 🙂 is helemaal JOUW ding.. en het helpt je verder komen.. en daarin “welk verder dat dan ook is”

    Vandaag de dag, en dat schreef ik je in je andere blog over ondernemen.. Ik sta, na bijna 3,5 jaar opnieuw ondernemen.. weer op ’n knelpunt/knooppunt.. op één Poolse vriendin na, wéét niemand waar ik mee bezig ben: De stap te maken naar ‘niet-ondernemer’ zijn.. ’n fix/vast (maand-)salaris.. en wonen in dit andere land.. niet 1 van de 7 landen waar ik al eens woonde.. dit land is HET land waarvan ik de taal op z’n allermooist vindt.. en ik spreek de taal toevallig als ware ik een native 🙂

    Jouw Ireland.. ik wens je er alle plezier.. succes.. verdriet.. loslaten.. pijn.. liefde.. ontdekking.. leren.. zien.. proeven.. en alle andere belevenissen die je er gaat krijgen.. uiteindelijk kom je weer in je eigen Flow.. 🙂

    Fijnste dag, mét jouw glimlach!
    Groetsels, Jurgen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.