Het blanco blad

Een blanco blad. Dat heb ik nu voor me, na mijn tijd in Ierland.  Nog geen eigen woonruimte. Nog geen baan. Alles is mogelijk.

Hoe zoiets voelt? Spannend en fijn en vermoeiend en bevrijdend tegelijk.

Allereerst realiseer ik me dat ik een ontzettend bevoorrecht mens ben. Dat ik in een land en werelddeel en tijdperk woon, waar ik de keuze had om anderhalf jaar geleden alles op te zeggen om mijn avontuur aan te gaan. Dat ik uit mijn land weg kan gaan, en er weer terug kan komen.

Ik ben nu terug. De eerste weken hier beschouwde ik als vakantie. Het was ook rond Kerst en Oud&Nieuw. Begin dit jaar  ben ik nog een week op meditatie retraite in Frankrijk geweest. En dat was mijn startpunt voor deze nieuwe fase.

Daarvoor was mijn energie nog op Dzogchen Beara gericht. Nu kijk ik vooruit. Ik ben aan het kijken, voelen, ervaren en bedenken hoe ik mijn leven hier weer vorm wil gaan geven. De behoefte aan vastigheid voel ik. Dus (voorlopig?) niet zelfstandig ondernemen. Ik wil een part-time baan. Een vast inkomen. Tot die tijd tijdelijk op huizen passen. Daarna een eigen woonruimte. Daar ga ik voor.

Ik heb geen idee hoe mijn leven er over een paar dagen, weken en maanden uit gaat zien (maar eerlijk gezegd weet niemand dat ooit natuurlijk, al is er de illusie van vastigheid).

Wat ik wel weet is dat dit een mooie fase is om te blijven oefenen met de rust en stabiliteit in mezelf te blijven vinden. En niet van of ik wel/geen sollicitatiesprekken heb. Of wel/geen baan. Of wel/geen eigen woonplek.

Hoe ik dit blanco blad ook ga invullen: mijn geluk, mijn wezen, is daar niet  afhankelijk van.

“There is somewhere to get to; that ‚somewhere’ is our true nature, and we’re already there, once we totally open our minds.”

Peter Cornish – Dazzled by daylight

 

2 Comments

  1. Dag Katja, wat een mooi bericht van jou. Fijn hoe je omschrijft hoe dat blanco blad voelt, en herkenbaar voor mij. Ik heb momenteel geen eigen woonruimte en weet ook niet waar ik straks ga wonen. Dat ligt nog open. Ook merk ik in sociale contacten wat verschuiving waardoor dat ook niet meer als mijn basis voelt. Prachtig natuurlijk, maar ik vind het ook lastig. De onzekerheid. Mag ik je vragen, hoe zorg jij dat je stabiliteit en basis in jezelf vindt/onderhoudt?
    hartegroet en ik lees je graag, Marian

    1. Hoi Marian, dank voor je reactie. Door dagelijks minstens een van de volgende dingen te doen: mediteren, schrijven en/of wandelen. Dat zijn de dingen die me helpen om in balans te blijven, en te vertrouwen op dat alles gebeurt zoals het gebeurt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.