Vrijwilligerswerk heeft altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. Door de jaren heen had ik verschillende motieven en redenen: leuke tijdsbesteding, deel uitmaken van een groter geheel, gratis op plekken terecht komen, iets nuttigs doen met mijn tijd, ergens aan bij kunnen dragen.
Er nu zo over nadenkend realiseer ik me ineens nog een groot goed aan vrijwilligerswerk doen: er wordt meer gekeken naar iemand als mens, in plaats van als precies passend in een bedacht hokje. Bij een baan moet je precies die opleiding hebben gedaan, specifieke ervaring hebben opgedaan en aan een gedetailleerd opgestelde profielschets voldoen. Bij vrijwilligerswerk beginnen ze vanuit je tijd en interesse en zo kan je je al doende inzetten en verder ontwikkelen.
Voor mij is dat een manier waarop ik -in het algemeen- beter gedij en tot mijn recht kom
Zowel mijn betaalde als vrijwilligerswerk-lijst is lang. De eerste keer vrijwilligerswerk dat ik me kan herinneren: ik was een jaar of 15 en ging naar Nijmegen om te helpen met iets van de Dierenbescherming. Het voelde goed, me inzetten voor de dieren en meehelpen aan iets groters dan ik.
Vanaf mijn 18e was ik vrijwilliger in een concertzaal in Den Bosch. Dat heb ik jaren gedaan. Het was leuk om te doen, ik vond de wereld backstage fascinerend, ik heb heel veel bands gezien en de sfeer onderling was gezellig. We ondernamen daarnaast ook veel leuke dingen samen.
Ondertussen was ik gaan studeren, Culturele en Maatschappelijk Vorming, en kwam er van alles voorbij: meehelpen op festivals, dagje figureren.
Tijdens mijn studie was het mijn grootste angst om ooit blind te worden. Om te ervaren hoe anderen dat ervaren ben ik een week als vrijwillige begeleider mee geweest op een jongerenvakantie voor blinden en slechtzienden. Dat was een mooie combinatie: gratis vakantie, meedoen aan bijzondere activiteiten en een hoop gezelligheid. En ondertussen maakte ik al doende ook nog eens die vakantie voor de deelnemers mogelijk.
Na mijn studie ben ik een jaar vrijwilligerswerk gaan doen in Zweden, bij Loesje.
Eenmaal terug begon ‘het echte leven’ en moest er ook geld verdiend worden. Het vrijwilligerswerk in Den Bosch bleef ik doen. Toen kwamen er ook andere projecten en dingen voorbij waarbij ik soms even hielp.
Wanneer heet iets vrijwilligerswerk en wanneer help je iemand?
Dat verschil weet ik niet altijd. Door mijn studie kende ik altijd wel iemand die hulp of een vrijwilliger nodig had: bij festivals, een culturele activiteit of iets anders. Als ik tijd had (en dat had ik vaak, heb nooit de drang naar een 40-urige werkweek gehad) en het me leuk klonk, deed ik mee.
Ik vond het altijd een leuke manier om gratis op leuke plekken te komen, mee te maken hoe dingen georganiseerd werden en ergens bezig te zijn in plaats van er alleen als bezoeker te zijn. Het kwam altijd voort uit een combinatie van graag willen helpen, ergens bij betrokken te zijn, ergens bezig te zijn, en voor weinig tot geen geld toch op veel plekken te kunnen zijn.
Een jaar of tien geleden was er een of andere werkcrisis en kon ik geen baan vinden. Ik kwam toen in een reïntegratie traject. Zij hielp me inzien dat ik veel vrijwilligerswerk heb gedaan omdat er dan minder van me verwacht werd dan in een betaalde baan. De druk was er zo voor mij af. En daardoor deed ik het overal heel goed. Na dat traject heb ik 2 hele leuke banen gehad. En toen maakt ik de keuze om te ondernemen.
Vanaf dat ik ging ondernemen heette alles ineens anders
Onbetaalde klussen, werken op basis van MVO, gewoon helpen met leuke projecten. De scheidslijn werd toen dunner.
Ik vind het gewoon leuk om bezig te zijn, dingen te organiseren, mezelf te ontwikkelen en betrokken te zijn bij zaken die ik interessant en belangrijk vind. Voor mij was het toen de grote balans om ervoor te zorgen dat ik niet alleen onbetaalde dingen deed. Ergens moest ik natuurlijk ook een inkomen verwerven.
Sommige vrijwilligersbanen leiden tot een betaalde baan. Na jaren verschillende vrijwilligersbanen te hebben gedaan bij Doornroosje, ging ik er betaald voor aan de slag: eerst op een festival, later als stagemanager. En mijn vele ervaringen hebben ertoe geleid dat ik ben ingehuurd om vrijwilligerscoördinator te zijn bij de eerste editie van Go Short filmfestival.
De lijst van vrijwilligerswerk is net zo incompleet als deze lijst. Dankzij mijn brede interesse en graag bezig willen zijn. En de scheidslijn tussen vrijwilligerswerk, leuke dingen doen, ondernemen en bezig zijn is bij mij gewoon niet zo helder.
Ik besteed mijn tijd graag aan doen wat goed voelt, de ene keer word ik daarvoor betaald, een andere keer niet
Vanwege mijn liefde voor taal en communiceren ben ik sinds afgelopen herfst ik vrijwilliger in het Taalhuis, in mijn bieb. En vanwege mijn bijzondere en verwarmende ervaringen rondom ziekte en dood ook in een hospice, bij de receptie. Beide geven me ontzettend veel voldoening. Het blijft ook bijzonder om te merken dat je snel een band hebt met de andere vrijwilligers: je zet je tenslotte allemaal belangeloos in voor hetzelfde doel. Dat schept een band, vaak anders dan met de meeste betaalde collega’s.
Deze beide projecten ga ik helaas verlaten, vanwege mijn nieuwe plannen: een paar maanden vrijwilligerswerk doen tegen kost en inwoning bij een paar projecten in Ierland.
Het is me sowieso niet helemaal helder waarom je voor het een betaald krijgt en voor het andere niet
Ik heb vrijwilligerstaken gehad met meer verantwoordelijkheid en waarin ik meer kon bijdragen aan de wereld dan in sommige van mijn banen. Maar blijkbaar is het niet daar van afhankelijk of er geld voor over/beschikbaar is, of niet.
Wat mooi geschreven, ik kan me hier helemaal in vinden!!!
@Renee: dankjewel! En hoe is het nu, met jou (vrijwilligers) werk enzo?
@Brijntje: dank voor je uitgebreide reactie en je hebt helemaal gelijk. Het was niet mijn bedoeling om alle betaalde banen en mensen in loondienst in een hokje te stoppen (daar passen ze ook onmogelijk in, een hokje). Het is vooral geschreven vanuit mijn ervaringen in het solliciterende leven door de jaren heen, met iets te veel brieven/mails die beginnen met: ‘uit alle kandidaten hebben we niet voor u gekozen omdat anderen beter aansloten op het profiel.’ Het geschrevene zegt -zoals altijd- vooral iets over mij dus en niet over de anderen 🙂 Binnenkort ga ik dus een paar maanden weg en daarna ben ik er helemaal klaar voor om weer een leuke, passende betaalde baan te vinden!
Ahja, die brieven zijn inderdaad wel een drama meestal. Al zag ik laatst een hele mooie afwijsbrief. Kan die helaas niet meer vinden, maar voor een afwijsbrief was ie heel positief. Maar goed, wat je in je blog zegt gaat inderdaad over jou, en ik hoop dan ook dat je – na je Ierse avontuur – ook de kans krijgt(/neemt) om mee te maken dat er betaalde banen zijn waar je ook heel goed je ei in kwijt kunt en die je heel veel waardevols kunnen opleveren (en daarmee bedoel ik uitdrukkelijk niet het salaris ;-).
Dat hoop ik met je mee 🙂
Supergoed dat je al dat vrijwilligerswerk doet, zonder meer, maar het moet me toch van het hart dat jij nu juist degenen die een betaalde baan hebben en betaalde banen in het algemeen in een hokje propt: “[…] in plaats van als precies passend in een bedacht hokje. Bij een baan moet je precies die opleiding hebben gedaan, specifieke ervaring hebben opgedaan en aan een gedetailleerd opgestelde profielschets voldoen.” Ik heb een baan waarvoor ik bepaald niet de juiste diploma’s had (ik ben aangenomen vanwege mijn liefde voor taal en teksten, en vanwege een hobby), en heb mijn baan met allerlei interesses die ik al had op eigen initiatief uit kunnen breiden, veel bijgeleerd en cursussen kunnen volgen. Zelfs de taken die ik aanvankelijk niet zo leuk vond (want het kan niet altijd feest zijn) hebben me veel geleerd, een groot deel ervan vind ik inmiddels ook erg leuk. Exact hetzelfde geldt voor mijn vorige baan, en zelfs voor de bijbaan in een supermarkt waar ik bijna 10 jaar lang ieder weekend en iedere vakantie werkte. Jouw ervaringen met betaalde banen zijn waarschijnlijk heel anders dan de mijne, maar ik denk dat je mensen in loondienst erg tekort doet met bovenstaande omschrijving.