Het leven, de mensen, de lessen, het leren

In mijn hoofd was ik ineens jaren terug. Een gedachte aan een reis, een groepje mensen en een specifieke plek kwamen ineens omhoog. De straat waar we liepen, de zon die scheen, wat ik voor band had met iedereen. Geen idee waarom. Herinneringen komen soms naar boven.

Mijn gedachten gingen verder en ik vroeg me ineens af hoe het was met alle mensen die ik de afgelopen jaren, bewust als onbewust, hernieuwd kennis heb laten maken met het sprankje binnenin hun. Wie zou er nog mee bezig zijn? Wie had er gehoor gegeven aan dat sprankje? Wie had zijn pad gewijzigd? Wie waren er toch weer aan het doen wat hij eigenlijk niet wilden doen, uit angst voor, ja voor wat eigenlijk?

Zoveel gesprekken heb ik gehad met mensen. Over het leven. Over werken. Over doen wat goed voelt. Over doen wat gedaan wilt worden. Inmiddels heb ik er mijn werk van gemaakt, maar al wel daarvoor werd ik gedreven door mijn eeuwige nieuwsgierigheid naar waarom niet alle mensen nastreven om dat te doen wat er bij ze past. Waarom niet alle mensen die intense drang hebben om het op zijn minst te proberen.

En hoe zat het met mij?
Wat heb ik allemaal geleerd, ontdekt en ervaren de afgelopen jaren? Wat heb ik voor lessen geleerd door alle mensen die ik tegen ben gekomen? Wat hebben zij mij gebracht?

Soms bewust, net zo vaak onbewust. Van sommige mensen weet je meteen dat je veel gaat leren, bij anderen komt het onverwachts. Soms dringt het meteen tot je door, soms pas dagen, weken, maanden of zelfs jaren later.

Door iedereen die ik op mijn pad tegen ben gekomen, of het nou kort of lang is, of het met diegene klikte of dat ik er geïrriteerd door raakte, of ik diegene geloofde of juist vond dat er een hoop onzin werd uitgekraamd: al die mensen hebben mij gemaakt tot wat ik nu ben.

En ik ben dankbaar.
Voor de mensen. Voor de lessen. Voor de ervaringen. Voor de boeken. Voor de meningen. Voor de andere kanten.
Voor mijn gevoelens. Voor mijn gedachten. Voor mijn behoefte om mezelf via alles en iedereen steeds beter te leren kennen.

En met deze gedachtes, met op de achtergrond het vuurwerkgeknal dat overdag al volop van zich laat horen, ga ik verder deze laatste dag van het jaar in.

Als altijd benieuwd naar wat gaat komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.