Een paar weken geleden had ik ineens haast. Ik wilde nog ‘even iets doen’ voordat ik de trein moest halen. Dat ‘even’ duurde wat langer (dingen duren bijna altijd langer dan je denkt) en zo had ik ineens nog maar een paar minuten om mijn tanden te poetsen, schoenen aan te doen, mijn spullen in mijn tas te doen en op de fiets te doen.
Eenmaal in de trein realiseerde ik me dat ik helemaal niet blij wordt van haasten. Ik ben niet voor niks zo intensief bezig met stilte en langzamer gaan. Daar voel ik me veel fijner bij. En ik word er productiever van. En blijer.
Dus ik besloot om niet meer aan haast te doen.
Hoe?
Door niks meer ‘even tussendoor te doen’.
Door op tijd te vertrekken als ik ergens naartoe ga (ben ik te vroeg? Mooi. Heb ik nog even de tijd om daar om me heen te kijken en niks te doen).
Door alleen dingen te doen als ik er de tijd voor heb.
Al observerend ben ik er achtergekomen dat mensen die wel haast hebben niet sneller gaan. Ook kijken ze niet vrolijk. Ze komen niet productief over. En ze zijn vooral niet aardiger.
Kijk maar eens om je heen, in bijvoorbeeld het verkeer en de supermarkt: mensen doen vooral onaardig tegen elkaar omdat ze haast hebben. Ze hebben last van iedereen die hun in de weg staat. Hun toch al krappe tijdsplanning loopt 1 minuut vertraging op omdat er iemand langzamer dan hun rijdt. Naar hun zin iets te langzaam het geld aan de kassamedewerker geeft. Dat leidt tot een hoop gezucht, gesteun, getoeter en extra drukte.
Je kan er voor kiezen om geen haast te hebben. Echt. Dat kan je doen.
Bekijk ook eens mijn 1-minuut-filmpje: Heb je het druk? Doe de dingen dan langzamer
Meer rust en stilte op Sta Eens Stil En Kijk Om Je Heen.
@Saskia: dank voor je reactie, ik ben ook helemaal voor rustiger aan doen. Iedereen komt het beste tot z’n recht als ie dat in het tempo mag doen wat er het beste past. De een reageert snel, de ander langzaam. Het ene is niet beter dan het andere! Al kan je dat gevoel soms wel krijgen…
Ik lees per toeval deze blog omdat ik aan het googlen was voor inspiratie voor een afbeelding bij een gedicht.
Ik kan het helemaal vinden in jou blog omdat ik zelf ook een grote hekel aan haasten heb, ik ervaar zelfs lichamelijke klachten zoals buikpijn als ik moet haasten. Ik heb een autismestoornis en mensen met autisme werken over het algemeen toch al wat langzamer. Dat komt omdat ik overal iets langer over na moet denken.
Ik heb het vaak dan ook gehad met deze haastige maatschappij, dus doe alles op mijn manier en dan kom ik er ook wel.
Ik gebruik zelf ook vaak deze spreuk: “Haastige spoed is zelden goed”
Helemaal waar Katja, en zo ervaar ik een blijvend vakantiegevoel…. tenminste als ik niet de administratie doe. Zonder haast heb je meer aandacht ook en ben je effectiever. Lekker hè.
Heerlijk vind ik het om geen haast te hebben! En je hebt ook helemaal gelijk als je zegt dat het een keuze is. Als je geen haast hebt, heb je het meteen ook een stuk minder druk. Wat niet wil zeggen dat je minder doet.
Herkenbaar! Ik vind ook vooral het gevoel dat je hebt als je haast hebt, zo van ‘oh ^#&#$ ik MOET dit nog en dat nog… HELP…’ ontzettend irritant. Ik probeer dan ook meestal niet te haasten, maar soms betrap je jezelf er toch op dat je haast hebt, bijvoorbeeld door een onverwacht telefoongesprek dat langer duurde dan gepland o.i.d. Dan is het inderdaad slim om gewoon even stil te staan!
Dank voor je blogs, zijn leuk om te lezen en weer even na te denken 🙂
Katja, je hebt Groot Gelijk! Ik ga je wijze les(sen) te rade nemen! (alhoewel ik mezelf gelukkig dan nog wel gedeisd houd in het verkeer en in de supermarkt, zoooo erg ben ik nog niet haha!)