Ik wilde iets schrijven over dat ik graag een groot verhaal had om te delen. Dat ik eerst jarenlang iets niet deed, totdat er iets in mijn leven veranderde en ik het daarna voortaan anders deed. Dat er een bepaalde gebeurtenis in mijn leven was voorgevallen en ik daardoor het licht zag en dingen anders ging doen. Ik lees zo’n verhalen van anderen vaak. En iets in mij wil dat dan ook.
Maar terwijl ik hierover aan het schrijven was, realiseerde ik me dat het daar helemaal niet om gaat. En dat het niet zo werkt.
Het leven is geen film met in hapklare brokken. En bijpassende muziek een begin, midden, toewerking tot de climax en een einde. Al lijkt het vaak bij alle anderen wel zo te gaan. En onder andere door alle online mogelijkheden en social media wordt dat beeld alleen maar versterkt.
Maar er is altijd meer dan je kan zien.
Bij anderen zie je vaak alleen de hoogte- en dieptepunten en bijzonderheden die zij zelf of anderen over ze delen. Je ziet een verhaal dus vaak pas als het af is, of een heel eind op weg. Bij anderen zie je de saaie, suffe, lastige, vervelende en gewone minuten die je in je eigen leven soms ervaart niet. En daardoor krijg je een vertekend beeld. Maar waar iemand nu ook is: anderen zijn ook bij het begin begonnen.
Onder de indruk van grote verhalen en laat je je daardoor ontmoedigen? Laat het los. Jouw eigen verhaal -en alle momenten op je dag- zijn de moeite waard. Ze dragen bij aan het grotere geheel. Ze dragen bij aan jou. Luister van minuut tot minuut naar je hart, doe wat goed voelt, vorm je leven in kleine stapjes, draag beetje bij beetje op je eigen manier bij aan een fijnere wereld.
Welk verhaal leef jij?
@Frank: wat een schitterende aanvulling. En helemaal mee eens 🙂
Mooi gezegd. Tegelijkertijd worden verhalen interessanter als je meer naar de binnenkant van het verhaal gaat. Hoe heeft iemand iets beleefd en ervaren? Dan kan het opeens zijn dat wat niets lijkt heel veel is. Dan kan het ineens zijn dat wat heel veel lijkt ineens kleur en glans verliest.