“De eerste stap op weg naar een basisgevoel van veiligheid
is de wetenschap dat wij met anderen zijn verbonden.”
Tara Brach
Je vormt je een beeld van alles en iedereen dat je ziet. Zo zit de mens in elkaar. Je hebt jezelf. En dan de anderen. Maar kijk eens opnieuw om je heen. Met een frisse en open blik. Wat weet je over de ander?
Kan je bijvoorbeeld zien/inschatten wie:
- gelukkig is
- andere mensen helpt
- mensen pest op het werk
- vandaag jarig is
- doof is
- zich zorgen maakt om een ouder die in het ziekenhuis ligt
- enorm veel schulden heeft
- net heel veel mensen heeft moeten ontslaan
- verliefd is
- financieel aan de grond zit
- eenzaam is
- bang is voor de tandarts
- slechtziend is
- net een baan heeft opgezegd
- nooit iets voor een ander doet
- een briljant plan heeft bedacht
- mishandeld is
- een hekel heeft aan katten
- goed kan luisteren
Nee. Dat kan je niet. Ja, je kan wel gokken. Of denken dat je (sommige) van dit soort dingen weet. Maar op basis van wat doe je dat dan eigenlijk?
Kleding. Uiterlijk. Eerdere ervaringen. Oogopslag. Verwachtingen. Oordelen.
Maar eigenlijk kan je weinig inschatten van iemand die je niet kent.
Je kan er wel van uitgaan dat de ander minder anders is dan je misschien denkt. Wij mensen hebben meer gemeen dan dat we verschillen. Iedereen wil gelukkig en geliefd zijn. En persoonlijk vind ik dat een mooie en hoopgevende gedachte.
“Als ik me openstel voor mijn ziel, word ik meedogender in mijn relaties met andere mensen en liefdevoller en verdraagzamer ten opzichte van mezelf.”
Jack Canfield
