De mensen die mij langer kennen en of volgen, weten dat ik regelmatig mopper op mijn mailbox.
Gisteren kreeg ik ineens weer een helder inzicht (dat ik vaker heb gehad, maar soms komen inzichten vaker terug, zodat je ze steeds meer eigen kan maken): ik heb niks tegen mail, ik vind mailen zelfs een geweldige uitvinding. Om het beter te stroomlijnen heb ik een tijdje geleden de keuze gemaakt om niks in mijn inbox te laten staan. Na een keer lezen besluit ik direct wat ik ermee ga doen: meteen afhandelen, weggooien of verplaatsen naar de map ‘nog doen’. Het plan is dan om een paar keer week in de map ‘nog doen’ te duiken en die mails af te handelen. Dat ging een tijd heel goed.
Maar door alle hectiek van de afgelopen weken was de map ‘nog doen’ volgelopen met mails waar ik maar niks mee deed. Alleen al de gedachte aan de volle map zorgde ervoor dat ik er zo min mogelijk in keek.
Alle mails daar had ik niet meteen afgehandeld, dus stonden ze voor langer dan een paar seconden werk. Alle mails daar vroegen om een actie: iets doen, iets regelen, een knop doorhakken, dingen verwerken, ergens ja of nee op zeggen.
De mailmap ‘nog doen’ stond synoniem aan: keuzes maken.
Een keuze niet maken, kost een hoop nodeloze energie. Je werkt ergens namelijk niet aan, maar je vind dat je dat wel moet en dus ben je er veel mee bezig. In je hoofd. En dat keer een aantal mails…. Zoveel weglekkende energie!
Gistermiddag keek ik naar mijn laptop. En ik zuchtte diep bij het denken aan alles in mijn ‘nog doen’ map. En ineens zag ik het licht. Er aan denken en erover zuchten had totaal geen nut. Zo zou het me alleen maar meer nutteloze energie kosten. Ik kon het beter een keer onder ogen zien en ermee aan de slag gaan!
Ik sprak met mezelf af dat in plaats van andere dingen half doen terwijl ik wel aan de mail dacht, ik een uur lang al mijn aandacht ging besteden aan mijn mail. Dat ik in een uur alles op alles zou zetten om de mail ‘nog doen’ af te handelen. Keuzes maken. Knopen hakken. Dingen verwerken. Gaan.
De eerste tien minuten vertoonde ik nog vakkundig uitstelgedrag, door in allerlei playlists op zoek te gaan naar de ultieme achtergrondmuziek. Na het wegklikken van diverse nummers koos ik ervoor om de muziek uit te zetten. En écht aan de slag te gaan.
Mails die ik al weken niet had beantwoord omdat ik ze al te lang geleden vond, pakte ik nu bij de horens aan door te beginnen met hoe het was: de afgelopen weken liep alles anders dan verwacht en gehoopt, zodat ik erg weinig tijd aan mijn mail had besteed. En daaronder dan mij antwoord, wedervraag, oplossing of verdere reactie.
Ik reageerde, hakte knopen, haalde taken uit sommige mails (want ja, die wijze les heb ik ooit geleerd: zorg dat je mailbox niet je takenlijst is). En voor ik het wist was ik anderhalf uur verder. En was ik me daar een partij productief geweest.
Ik voel de energie weer door me stromen. Ben helemaal bij. En heb weer energie over om te besteden aan de dingen waar ik energie aan wil besteden!
Welke keuzes maak jij (niet) waardoor jouw energie weglekt?
