Je kan het beste iets leren van iemand die zelf graag leert. Die nieuwsgierig is.
Ik dacht aan vroeger en hoe slecht ik was in wiskunde. Zo slecht dat ik altijd lichtelijk in paniek raakte als ik iets met cijfers moest doen. En wiskunde was heel veel cijfers. Dus kreeg ik bijles. Van iemand die heel goed in wiskunde was. Dat klinkt als een goed iemand om bijles te geven. Er was echter een nadeel: hij begreep niet wat ik niet begreep. Hij was er namelijk goed in. Altijd al geweest ook. Hoe vaker hij zei ‘maar dit is logisch’ of ‘zo hoort het’, hoe ingewikkelder ik het vond.
Jaren later legde iemand me een paar rekentrucje uit dat ik begreep. Diegene was zelf vroeger slecht in rekenen geweest en had van alles geleerd om het beter te kunnen begrijpen. Dat was hem gelukt. En hij kon het dus goed uitleggen aan mij. Hij begreep waar ik mee zat, wat mijn startpunt was. Uit eigen ervaring.
Sinds ik onderneem, ben ik mezelf steeds meer gaan richten op mensen helpen, inspireren en ondersteunen zodat ze datgene gaan doen waar ze blij van worden en waar ze goed in zijn. Dat is zo gegroeid. Door steeds alert te blijven op wat ik fijn vind om te doen, waarvoor mensen naar mij toe komen, welke vragen ik krijg, wat mij energie geeft en welke kansen er voorbij komen. Dat is een continu gebeuren en dat stopt nooit.
Het interessante én het moeilijke daarvan is dat het nooit ‘af’ is. En ik zelf regelmatig twijfel over of ik zelf wel precies het goede aan het doen ben. Of ik zelf mijn talenten wel volop aan het benutten ben. Er waren tijden dat ik het in die twijfelfases moeilijk vond om mijn werk te doen. Want hoe kon ik anderen vooruit helpen, terwijl ik zelf aan het twijfelen was?
Inmiddels ben ik erachter dat ik andere zoekenden juist beter kan helpen omdat ik soms nog steeds twijfel. Nog steeds nieuwsgierig ben naar wat er hierna komt. En daar ook al jaren ervaring in heb. Ik weet heel goed hoe je soms de draad kwijt bent, geen zin meer hebt in zoeken, moedeloos kan worden van jezelf omdat je weer iets nieuws ontdekt, in paniek kan raken, er klaar mee bent, allerlei goed klinkende smoesjes kan bedenken om toch maar wel op je plek te blijven ook al vind je het maar niks. Ik ken het. Ik herken het. En ik weet allemaal manieren om daar weer overheen en doorheen te stappen.
Je moet het alleen wel willen. Echt willen. Jezelf onder ogen willen zien. Zekerheden los durven laten. Onzekerheden willen omarmen. De vrolijkheid erin blijven zien. De schoonheid van het grillige pad herkennen. Steeds weer een nieuwe, soms onzekere, stap willen zetten.
Waarom?
Omdat je diep van binnen weet dat deze zoektocht de moeite waard is. Dat jij de moeite waard bent. Dat jouw talenten, verlangens en wensen de moeite waard zijn. En dat je een stuk ongelukkiger bent als je blijft zitten waar je zit. Als je blijft doen wat je altijd deed.
Als ik altijd had geweten wat ik had willen doen, dan had ik dit werk niet kunnen doen.
En zo geldt het voor meer dingen.
Als iemand je een boek aanraadt, terwijl dat het enige boek is dat iemand ooit heeft gelezen, is dat minder waardevol dan als iemand die iedere week een boek leest, jou een boek aanraadt. Diegene heeft meer vergelijkingsmateriaal. En als iemand je wil overtuigen waarom je een bepaald CMS moet gebruiken, terwijl diegene zelf nooit een andere heeft gezien, dan is dat minder waardevol.
Wil jij iets leren van anderen? Kies dan nieuwsgierige mensen uit, die altijd openstaan om te blijven ontdekken.
Hoe nieuwsgierig ben jij zelf?