Licht in het donker

Ik kijk naar het donkere, grijze weer. Er liggen restjes sneeuw. De vele druppels vallen tegen het raam. Een windvlaag komt voorbij.

De halve wereld moppert op de winter, de kou en het grijze en donkere weer.

En ik, ik voel de rust over me neerdalen.
Dieren, bomen, de natuur: alles gaat naar binnen. De wereld is stiller. Het voelt als een tijd van bezinning. Er zijn minder prikkels en mijn hoofd wordt rustiger. Vrijer. Er hoeft niks. Ik hoef niks.
En alles is goed zo.

Door de sneeuw, kou, regen en de vele uren donker wordt mijn wereld trager en kleiner.
Ik vind het fijn.

Dit weer voelt voor mij als een warm bad. En ik realiseer me dat dit het gevoel is dat ik altijd op wil kunnen roepen, ook tijdens de zinderende zomer en de springerige lente. Dat gevoel van rust, zijn en naar binnen gaan.

De donkerheid zorgt dat het licht in mijzelf de ruimte krijgt.

1 Comment

  1. Mooi en heel herkenbaar. Sinds ik midden in de natuur woon geniet ik elk jaar weer volop van de winter. De natuur om me heen komt tot stilstand en de stilte, rust en vertraging, die ik daardoor ervaar is genieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.