“Ik dank je voor jouw talenten en voor wat ze in de wereld brengen.”
Deze woorden las ik in het forum dat bij mijn online maandcursus hoort. Wat een mooi compliment. Ik werd er even stil van. En vervolgens tuimelden er allemaal gedachtes en inzichten door mijn hoofd heen.
Ik wil een compliment als hierboven van de daken schreeuwen. Dat rijmt echter niet altijd met mijn aangeleerde gedrag om bescheiden te zijn. Inmiddels ben ik er wel achter dat te bescheiden zijn niemand vooruit helpt. Je doet jezelf en de mensen om je heen tekort als jij niet laat zien wie jij bent en waar jij goed in bent. Wat jou jou maakt.
Het van de daken willen schreeuwen heeft twee redenen.
Als eerste vind ik het zó fijn dat andere mensen ook iets hebben aan mijn wijsheden, mijn vragen, mijn werkzaamheden, mijn inzichten. Ze hebben zin. Ik heb zin. Mijn eeuwige zoektocht, wens om altijd verder te leren, de wil om altijd datgene te doen wat er bij me past leidt ergens toe. En niet alleen voor mij.
En ik wil iedereen die zoekende is graag laten zien dat ik goed ben in wat ik doe. Dat ze bij mij terecht kunnen als ze vast zitten en verder willen met hun vindtocht. Dat ik iemand ben die ze in beweging zet, zaadjes plant en zorgt dat ze de ruimte krijgen om te ontkiemen.
Wie ik ben en wat ik doe krijg ik nooit precies passend in hokjes gepropt. Dat is een van de punten waar ik soms op blijf hangen qua ondernemen. En vragen over beloning.
‘Wat heeft iemand aan jou?’
‘Waarom zouden ze geld aan jouw diensten uitgeven?’
‘Wat levert het mensen en organisaties op?’
Heel veel mensen heel veel, dat weet ik inmiddels wel. Het is alleen niet altijd meetbaar. En al helemaal niet altijd iets dat direct merkbaar is. Het is iets dat rijpt. Dagen, weken, maanden, jaren. Pas zag ik iemand die twee jaar geleden aan mijn workshop had meegedaan en trots vertelde dat ze inmiddels aan het doen was wat ze toen als mogelijk plan had beschreven. Ik kreeg vorige week een mail van een vrouw die anderhalf jaar geleden aan mijn workshop had meegedaan en schreef dat ze sindsdien bewust bezig blijft met het verder vormgeven van haar leven op haar eigen manier. Ik hoor of lees regelmatig van mensen dat een van mijn blogs ze zo aan het denken hebben gezet, dat ze dingen in hun leven hebben aangepakt.
Mensen die daarvoor openstaan, die horen het. Die worden geraakt. Die komen op mijn pad terecht. Die willen stilstaan. Om daarna aan de slag te gaan.
Ik geef mensen een nieuwe manier van kijken naar zichzelf en de wereld. Wijs graag mogelijkheden aan. Laat zien dat dingen altijd anders kunnen. Zorg dat er ruimte komt voor verstofde ideeën. Dat er verbindingen worden gemaakt. Voor mij is dit een natuurlijke manier van in het leven staan. Alles wat ik doe, deel, schrijf, spreek, maak, lees en ontwikkel draagt bij aan dit alles, mijn missie:
Mensen stil laten staan, zodat ze beter weten wat hun waarde is en dit ook gaan inzetten.
Als ik bedankjes en complimenten krijg, ben ik dan ook dubbel dankbaar. Dankbaar voor mezelf, omdat ik gezien wordt en mijn manier gewaardeerd wordt. En dankbaar voor die anderen, omdat zij stappen zetten om beter te weten wat hun waarde is en dit ook gaan inzetten.
Als iedereen dat zou doen, wordt de hele wereld een steeds fijnere plek.
Ik hoop dat steeds meer mensen de ruimte en tijd nemen om hun waarde in te zien en dit ook te gaan inzetten.
Ik hoop dat steeds meer organisaties de ruimte en tijd nemen om hun waarde in te zien en dit ook te gaan inzetten. Zowel voor de organisatie zelf, als voor alle daar werkzame individuen
Om verder te bekijken:
De online maandcursus ‘Wat wil ik nou écht? En nu aan de slag!’
De schrijfworkshop ‘Wat wil ik nou écht? En nu aan de slag!’
Mijn Pinterest-board En Nu Aan De Slag
Ik ben ook te boeken als spreker en voorzitter/gespreksleider.
