Deze week kocht ik een broek die precies goed was. Aangezien ik kleiner ben dan de gemiddelde Nederlander, is dat voor mij een klein wonder. Gewoonlijk zijn de pijpen te lang en moeten deze korter gemaakt worden. Met een grote glimlach liep ik de winkel uit. Als een kind zo blij.
Ik vroeg me af of er meer mensen die middag zo bewust blij waren met hun aankopen. Zelf hoef ik geen overvolle kast en hou ik niet echt van winkelen, dus dat doe ik zo min mogelijk. Maar voor veel mensen is kleding kopen bijna net zo gewoon geworden als boodschappen doen. En zoals dat gaat met dingen die gewoon worden: er wordt achtelozer mee omgegaan. Minder bewust gewaardeerd.
Als jij de mogelijkheden hebt om iedere maand, of misschien zelfs iedere week, nieuwe kleren te kopen, ben je in vele opzichten een rijk mens. Je hebt geld om dat te doen. Je woont in een land waar winkels zijn. Waar immense magazijnen gevuld zijn met spullen die je online kan kopen. Je hebt vrije tijd die je hieraan kan besteden.
Dit lijkt heel gewoon, maar dit is niet voor iedereen zo. In de wereld (en ook in Nederland) zijn er genoeg mensen die amper geld hebben voor eten. Er zijn plekken waar de armoede zo groot is, dat mensen -ook kinderen- lange dagen moeten werken voor een klein loon. Soms 7 dagen per week. En er zijn helaas ook regio’s waar oorlog en strijd is, waar mensen blij zijn dat ze de dag levend doorkomen.
Als jij dit leest, ben jij waarschijnlijk niet een van die mensen. Wat fijn, geniet ervan! Anderen hebben er weinig aan als je je schuldig voelt over het leven dat je hebt.
En kijk eens of je vaker als een kind zo blij kan zijn als je met iets de winkel uitloopt, of -wat een luxe eigenlijk- je een thuisbezorgde doos vol kleren uitpakt. Waardeer je aankoop, in plaats van je gedachten meteen te richten op het volgende dat je ‘nodig’ hebt. Draag en gebruik de spullen die je hebt. En vraag je jezelf zo nu en dan eens af: “Voegt dit echt iets toe aan mijn leven?”.
“In fashion we are always trying to make people buy something they don’t need.
We don’t need any more bags, shirts, or shoes.
So we cajole, bully or encourage people into continuing to buy.”
Lucinda Chambers – former fashion director Vogue
Door dit te schrijven dacht ik ineens weer aan deze video uit 2009 van ‘The story of stuff‘. Het laat zien welke wegen spullen eigenlijk afleggen voordat ze bij iemand in de kast liggen. En hoeveel keuzes er al doende worden gemaakt, door overheden, fabrikanten en bewoners.
