Mijn tweede keer Vipassana

Ruim een week geleden kwam ik terug van mijn tweede keer 10 daagse stilte-meditatie-Vipassana retraite.

Deze keer was het anders. Zoals alles altijd anders is, eigenlijk.
(Mocht je mijn blog over mijn ervaringen van de eerste keer en hoe het praktisch in elkaar zit nog niet gelezen hebben, kan het handig zijn om dat eerst te doen. Zie link onderaan.)

Hoe was deze tweede keer?
Ergens was het makkelijker en rustiger. Ik wist hoe het terrein in elkaar zat, wat waar was, hoe het ging met mediteren, eten, wanneer het geluid van de gong ging, ik kende de techniek. Fysiek was het minder zwaar, omdat het me beter afging om in meditatiehouding te zitten. (een uur stilzitten is me overigens nog steeds niet gelukt. Het zij zo.)

Ergens was het juist moeilijker, omdat ik wist hoe ik me de vorige keer voelde op het einde en bij thuiskomst. Dit wilde ik graag weer bereiken. Of meer. Ergens was ik ongeduldig en wilde ik alle dagen overslaan en meteen bij het eindresultaat komen. Ik begon echter al heel anders. De rust die ik sinds de vorige keer over me heen heb gekregen, is nooit helemaal weggegaan.

Alles was subtieler deze keer. Geen grootse verschillen.

Kon meer de ruimte nemen om mijn eigen weg te volgen, in het strakke en strikte schema. Wandelde vaker een mindful rondje, als het stilzitten niet echt lukte. Genoot van de vele vogels en hun gefluit en gefladder. De wind die door de hoge bomen waaide. De eekhoorn die druk bezig was. De vlinders die voorbij kwam fladderen.

Het was een bijzondere periode om er te zijn.

Aan het eind van de retraite werd het lente. Was er een zonsverduistering te zien. En eerder in de week was ik jarig. Ik was daar jarig. Daar had ik bewust voor gekozen. Het leek me heel bijzonder om op deze manier een nieuw levensjaar in te gaan. Niet zomaar een levensjaar. Ik ben 40 geworden. En vind een nieuw tiental altijd raar (mede ook omdat ik al mijn hele leven jaren jonger wordt geschat en mijn leeftijd daardoor op mezelf vooruit lijkt te lopen).

Op mijn verjaardag voelde ik dat er veel mensen aan me dachten.

Heb ik in stilte een verjaardagsliedje in mijn hoofd voor mezelf gezongen. Zag ik het als een cadeautje dat er een vlinder dicht voorbij kwam vliegen. En voelde ik de aanwezigheid van mijn in juli overleden vader heel sterk op een moment. Heel fijn.

De laatste dag van een Vipassana retraite is de dag dat er weer gepraat mag worden. Dat was deze keer fijn en bijzonder. Heb hele mooie, leuke en inzichtelijke gesprekken gevoerd. Een mooi extraatje van een intense en bijzondere retraite.

Eenmaal thuis voelde ik me die eerste dag rusteloos.

Daardoor ging ik twijfelen. Was ik voor niks geweest? Hoe kan ik nou rusteloos zijn? Ik ging voor meer rust en kalmte! Ergens -al wilde ik dat niet echt toegeven- was ik wat teleurgesteld in hoe ik me voelde.

Afgelopen week kon ik mijn draai nog niet zo vinden. Ik zocht naar verschillen tussen ‘hoe ik me hiervoor voelde’ en ‘hoe ik me nu voel’. Gelukkig kon ik deze rusteloosheid steeds meer accepteren zoals het kwam. Alles is goed. Ook dit is goed. Het komt en het gaat.

De echte berusting is afgelopen weekend gekomen. Ik was naar een meditatieweekend bij mijn vrienden van Going Monk. Ik had er eigenlijk niet zoveel zin in. Had meer behoefte om thuis te zijn, alleen. Niet weer volop te mediteren. Maar ik had zin om hun weer te zien. En heb het daar altijd naar mijn zin. Dus ik ging.

Eenmaal daar realiseerde ik me hoeveel Vipassana me deze keer heeft gegeven.

Hoe ik weer een laag dieper ben gegaan. Ik voelde me rustig in het gezelschap, accepteerde alles wat er was. Alle gesprekken en contacten waren goed en precies zoals ze moesten zijn. Ik dacht niet vooruit. Er was vooral alleen het nu. Mindful dingen doen, mooie gesprekken en grappige dansjes en verhalen gingen hand in hand. Ik kreeg mooie complimenten van mensen die zeiden dat ik zoveel rust uitstraalde. De stilte in de oog van een storm.

Soms heb je het nodig dat anderen woorden geven aan iets in jou. Om te kunnen voelen ‘ja inderdaad, zo voelt het’.

Ik ben dankbaar en blij dat ik deze bijzondere ervaring heb meegemaakt. En voor de rest van mijn leven met me mee draag.

Lees ook:
– Mijn eerste keer 10 dagen Vipassana
– Ode aan mijn vader
– Disconnect to connect more (post op mijn Engelse site)