Vol verbazing schudde ik mijn hoofd heen en weer. Waarom alles op je mobiel aan laten staan als het je intentie is om deze niet te gebruiken? Waarom zou je het jezelf extra moeilijk maken?
Ik keek naar een documentaire, daarin zat een stukje waar een tienerjongen had afgesproken om een week niet op zijn mobiel te kijken. Zijn mobiel ligt in de keuken. Aan en online. Na een paar dagen ziet hij vanuit zijn ooghoeken een notificatie over een meisje die zijn aandacht trekt en natuurlijk kan hij het niet laten om even te kijken. Om vervolgens weer volledig in zijn mobiel op te gaan.
Niet op je mobiel willen kijken terwijl je hoort en ziet dat er van alles gebeurt, is ook ontzettend moeilijk. En tegennatuurlijk. Wij mensen zijn gemaakt om op prikkels te reageren. En alle apps zijn erop gericht om constant onze aandacht te trekken.
Je kan jezelf wel aanleren om bewúster met je eigen reactie op prikkels om te gaan. Door je eigen gedrag te observeren. Door meditatie. Het oefenen van mindfulness.
Maar je kan er natuurlijk ook gewoon zelf voor zorgen dat er minder prikkels zijn.
Zelf ben ik altijd bezig met verder uitvogelen hoe ik het beste in balans blijf. Hoe ik mezelf blijf horen in een drukke wereld die op vele fronten aandacht wilt. En na jaren oefenen, proberen en steeds bijschaven, weet ik dat het volgende mij helpt op het gebied van mijn mobiele telefoon:
- Ik heb het internet op mijn mobiel standaard uitstaan en zet het juist soms bewust aan.
Iemand vroeg me ooit waarom ik mijn mobiel dan niet vaker op stil zet, maar dat is voor mij echt anders. Ten eerste wil ik wel bereikbaar zijn als iemand me belt. En ten tweede voel ik dat mijn energie naar mijn mobiel wordt getrokken zolang het internet aanstaat en er dus mogelijk berichten op binnen kunnen komen. - Bijna al mijn notificaties staan sowieso uit.
Behalve Whatsapp. Want bliepjes en bewegende dingen in beeld leiden me alleen maar af en sowieso: is het écht nodig dat ik het meteen weet als ik een mail ontvang? Iemand een Instagramfoto leuk vindt? Ik een bericht op LinkedIn heb ontvangen? Het antwoord is: nee. - Ik heb mijn mobiel niet overal voor nodig.
Zo heb ik een aparte wekker. Muziek luister ik via mijn laptop, stereo of tablet. Ook heb ik een papieren Engels-Nederlands woordenboek (ik lees veel Engelse boeken en zo nu en dan komt er een woord voorbij dat ik niet ken). - Offline zondagen.
Die heb ik met tussenpozen. Sinds een paar maanden weer bijna iedere week. Zo’n dag helpt me om de overige dagen bewuster met mijn mobiel en het hele internet om te gaan. Omdat ik de gewenning van overal meteen iets mee moeten/kunnen er bij mezelf uithaal. En het geeft me rust om een dag sowieso niet de optie te hebben om een film of een aflevering van een serie te kijken.
Een mobieltje en social media zijn nu eenmaal verslavend. Tegelijkertijd maakt het veel mogelijk en kan het enorm handig, leuk en nuttig zijn. Je hebt vaak alleen helemaal niet door hoezeer het je aandacht in beslag neemt, tot je er minder mee bezig bent.
Hoe bewust ben jij je van de hoeveelheid aandacht, tijd en energie die jij aan je mobieltje besteedt?
De documentaire die ik keek heet ‘The Social Dilemma‘. Deze docu bestaat o.a. uit interviews met technische experts die bij bedrijven als Google, Facebook en Instagram hebben gewerkt en zich bewust zijn geworden van de schaduwkant van hun eigen creaties. Het laat zien hoe sociale media de beschaving (ook offline!) herprogrammeert. Aanrader!
@Gesuino: goed dat je je eigen weg hierin hebt gevonden! Wel interessant dat mensen vaak niet snappen dat je -volgens- hun- zo slecht bereikbaar bent. Voor veel mensen gaat het opnemen van een mobiel voor alles. Sommigen vinden dat fijn, anderen staan er helemaal niet bij stil. Mede daarom is het ook zo fijn als je doet wat voor jezelf het beste past. Fijn voor jezelf en wie weet inspireer je anderen ook om -meer- te ontdekken wat er bij hun past.
Al jaren heb ik geen Internet op de telefoon: ik kies bewust wanneer ik gebruik maak van Wifi om eventueel mail en app te checken. Dat doe ik dan meestal thuis. Telefoon gaat ook niet altijd mee als ik ergens naar toe ga. Hij staat ook vaak op trilstand. En de laatste tijd tussen zes en acht ’s avonds meestal uit. Dat is ‘me time’. Ik hoor vaak dat men niet snapt dat ik zo slecht (instant) bereikbaar ben, maar ja…. ik reageer altijd als ze bericht achterlaten of sturen.