Zeggen waar ik goed in ben en wat ik kan, lijkt voor veel mensen iets dat ik van nature doe.
Het tegendeel is waar.
Als kind was ik iemand die als een clown op de voorgrond stond. Altijd in beeld (als ik dat wilde tenminste, ik kon mezelf ook goed buiten beeld laten), maar niet altijd helemaal als mezelf. Zodra het ging over dingen wel of niet kunnen, kroop ik in mijn schulp. Bang dat ik iets niet goed deed. Dat men niet tevreden was over mij. Dat ik niet goed genoeg was.
Een van de redenen dat ik vele banen heb gehad, is dat ik zelf niet zo geloofde in wat ik kon. Op de voorgrond leek ik, ook voor mezelf, iemand die het allemaal wel goed wist. En gewoon veel pech had met banen. Achteraf zie ik in dat het veel te maken had met onzekerheid. Bang zijn niet te kunnen voldoen aan verwachtingen. Onbewust van tevoren al afhaken bij dingen. Terwijl men over het algemeen tevreden was over mij.
Het ging me steeds meer frustreren, die valse bescheidenheid. Ondertussen zag ik mensen die schreeuwden banen en taken krijgen. Ze waren niet altijd de beste. Maar ze waren in beeld. Diep van binnen geloofde ik heel lang dat mijn tijd vanzelf wel zou komen. Als ik maar bleef wachten. Maar ik kwam erachter dat ik niet zo ver zou komen met mijn onzekerheid. Dat het soms goed, en nodig, was om te zeggen ‘he, dit kan ik’. En het dan ook te doen.
Zo ben ik stapje voor stapje gaan ontdekken wat ik allemaal kan, waar ik goed in ben. En ging er steeds meer in geloven. Veel lezen, ontdekken, proberen en een loopbaancoachingstraject hebben me daarbij geholpen.
Ik ben tegelijkertijd ook gaan inzien wat bescheidenheid en op de achtergrond staan me gebracht heeft, wat voor goede eigenschappen het kunnen zijn.
Maar ik merk nu, ruim twee jaar nadat ik mijn eigen onderneming ben begonnen, dat mijn denkbeelden van vroeger me toch nog in de weg zitten.
Ik ben goed geworden in zeggen wat ik kan en waar ik goed in ben. Deze nieuwe website is een mooie uiting daarvan.
Maar de stap om dat commercieel in te zetten. Om te zorgen dat ik daar voldoende geld mee verdien. Om mezelf en mijn diensten actief aan te bieden bij organisaties en bedrijven, dát is een stap die soms moeilijk voor me is.
Het voelt als schreeuwen. En ik hou niet van schreeuwen. Net zoals vroeger hoop ik dat men uit zichzelf goed kijkt en ziet wat ze aan me kunnen hebben.
Zo werkt het niet helemaal. En ik wil juist dat mijn onderneming groeit en bloeit! Omdat alles waar ik in geloof, alles wat ik kan, alles wat ik in huis heb om andere mensen verder te helpen in mijn onderneming zit.
Dus ik ben op zoek. Naar manieren die voor mij werken. Naar de juiste balans tussen gewoon doen wat ik doe en bewuster terechtkomen bij meer mensen en organisaties die daar iets aan hebben, zodat ik er meer geld dan nu mee verdien.
Omdat ik het waard ben.
Omdat het waarde heeft.
Omdat ik denk dat er juist ook behoefte is aan mensen die minder hard schreeuwen.
En nu lijkt het misschien alsof ik dit zonder moeite deel, maar dat is niet zo. Ik vind het best eng. Want ergens weet ik niet zeker of het zakelijk slim is om onzekerheid te delen. Maar het voelt voor mij alsof het tijd is om dit de wereld in te gooien. Dit is hoe ondernemen voor mij werkt. Met pieken en dalen. En met onzekerheden.
Hoe zie jij dit? Hoe werkt dit voor jou?
Ik ben benieuwd naar je reactie.
@Marijke: Dank voor je mooie aanvulling!
Sterk verhaal Katja. Ik geloof in eigenheid. Als je ondernemer bent, is het nodig je bekend te maken. Ik geloof erg in het zoeken en gebruiken van je eigen manier. En te focussen op het resultaat dat jij bij jouw klanten bereikt. Als ze niet kennen, missen ze jouw expertise. Je doet mooie dingen.
Ik merk bij mezelf dat ik schreeuwers steeds sneller ”voorbij loop”.
Laten we vooral op onze eigen-wijze verder gaan.
@Irene: niks met de eeuwige zucht vaan groei en bloei 🙂
Mooi, dat je dit deelt. Ik herken hier veel in. Ook ik ervaar last van ‘schreeuwerts’ om me heen. En ben niet in staat om daaraan tegemoet te komen.
Ondertussen ben ik stiekem ook die twijfelaar. En bang dat ik iets niet voor elkaar kan boksen. Toch lukt het me altijd weer. En dan sta ik toch weer versteld van mezelf.
Het is die eeuwige zucht naar groei en bloei van mezelf, denk ik dan maar! 😉
@Karin R: 🙂
ik heb ontdekt dat schreeuwen niet eens helpt. ja, op korte termijn trekken zij de kar voorwaarts. maar er ontstaan na een tijdje scheurtjes. ik heb besloten dat ik een scheurtje ben die kan lijmen. en ik roep, ben aanwezig maar ga mezelf niet overschreeuwen. ik heb een lange adem. ook nu.
@ Bianca: dank voor je open reactie, jij ook veel succes én plezier bij jouw eigen zoektocht!
@iris: mooi artikel, dank voor delen!
@ Saskia: van onzeker naar krachtig 🙂
Hai Katja,
Herkenbaar, herkenbaar….en wat goed dat je dit gewoon helemaal doorleeft, deelt en onderzoekt, i.p.v. wegstopt. Ik denk dat het je juist krachtiger maakt, echter ook, voor zover je dat eigenlijk niet allang was. Het maakt ook dat jij mensen nog beter zult kunnen helpen.
Volgens mij is ook de enige manier om angst de baas te worden hem recht in de ogen kijken.
Je zult verbaasd staan wat er dan aan kracht in je zit.
Ik moest na het lezen denken aan dit artikel: http://bit.ly/wWU5PK Vind je wellicht interessant. #Introvert VS #Extravert
Hi Katja,
Jeetje wat een mooi en herkenbaar verhaal!
Je schrijft dat het wellicht zakelijk niet slim is om je onzekerheid te delen. Ik denk juist dat het heel krachtig is, want daarmee laat je zien dat je ‘ook gewoon mens’ bent. Een gezonde dosis onzekerheid is helemaal niet erg, het houd je juist scherp! Het moet echter niet de overhand nemen.
Wat mijn eigen verhaal betreft voel ik veel van wat jij opschrijft o.a. over dat ‘schreeuwen’. Ik ben ook bezig om voor mij de juiste balans te vinden en stapje voor stapje kom ik dichterbij. Focus helpt mij hierbij: ik weet wat ik wil en wat ik wil bereiken. Ik ben er ook van overtuigd dat het me gaat lukken, maar de weg die ik afleg is wellicht wat langer dan voor de meeste ondernemers en dat is oké!
Jij gaat die perfecte balans ook vinden. Dat weet ik zeker. Kijk eens wat je nu allemaal al bereikt hebt! Super toch?!
Warme groeten,
Bianca
@ Pepine: dank voor je reactie, mooi!
@ Petra: dank voor je reactie, je eindigt met iets heel waars: ergens zit inderdaad voldoende kracht en lef om er voor te gaan. Onzekerheid uitspreken helpt, heb ik gemerkt. Jij ook veel succes en plezier 🙂
@ Janine: dank voor je mooie reactie. Een voordeel van onzekerheid is dat je volgens mij beter kan voelen wat er wel of niet bij je past. Iets afzeggen dat niet bij je past, vind ik heel dapper. Dat durft niet iedereen. Dus ga zo door, en ga op zoek naar de dingen die wel bij je passen!
Hoi Katja
dit lijkt wel een heel groot toeval: ik heb zojuist een opdracht gecancelled omdat ik me hiervoor te onzeker voel. Het rare is: het is iets wat ik al vaker heb gedaan, voor een groep staan en iets doen wat met communiceren te maken heeft. En vervolgens worden de zenuwen zo erg dat ik alleen maar kan huilen, Dus heb gecancelled. In eerste instantie teleur gesteld,uiteindelijk ben ik blij. Omdat ik het mag voelen, dat ik me onzeker voel. Dat ik niet alles kan. En het maakt me meteen ook “zacht”en “kwetsbaar”. Ik knuffel mijn kinderen weer, kan weer luisteren en lachen met mijn vriend. Tja, dan is die onzekerheid toch ergens goed voor denk ik ??
dank je wel voor je openhartigheid, ben blij dit zo te delen.
Wat een bijzonder en puur verhaal. Het raakt me.
Zelf herken ik de onzekerheid enorm. Zit me ook veel in de weg. Met mijn coach ben ik hier nu mee aan het werk. Best goed om er open kaart over te spelen, vind ik. Kwetsbaarheid heeft ook een hele mooi kant vind ik zelf. Het is zacht en kneedbaar en kan nog flexibel zijn en zich vormen naar de omstandigheden. Ach, in ieder geval vind ik het heel stoer van jou, Katja, dat je het op tafel gooit. Onzekerheid en ondernemen. We hebben het toch maar mooi gedaan, dat ondernemen met die onzekerheid dus ergens is er voldoende kracht en lef om er voor te gaan. Toch?!
Lieve Katja, welkom bij de ‘club’. We schreeuwen niet, maar zijn liefdevol aanwezig. Aanwezig bij alle mooie procecces waar we getuige van mogen zijn. Onzeker durven zijn geeft ruimte aan groei, niet weten is de grootste wijsheid waarin alles mogelijk is en alles zich kan aandienen. Mooi!
liefs Pepine