Over de piep in mijn oren en mediteren

Ik heb een piep in mijn oor.

Daar heb ik eigenlijk geen last van. Maar ik hoor het wel. Altijd.

De eerste keer dat het me opviel was tijdens mijn eerste 10daagse Vipassana stilte retraite. Oktober 2013. Het was een vreemde gewaarwording. Om in al die stilte te ontdekken dat er altijd geluid in mijn hoofd wordt geproduceerd. Het fijne was dat ik tijdens die retraite juist leerde om alles meer te accepteren zoals het is. Omdat alles is zoals het is. En alles komt en gaat. Zo werkt de natuur. Zo werkt het leven.

Meditatie komt er kort gezegd op neer dat je je aandacht niet op iets blijft vestigen.

Je neemt iets waar: een gedachte, een geluid, een gevoel. En laat het los. In plaats van erop te blijven focussen. Dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan, want je brein is geneigd om iets wat de aandacht heeft, vast te houden. Mediteren is blijven oefenen in loslaten. En na verloop van tijd merk je dat het een vaardigheid is die je op veel momenten en situaties kan toepassen.

De piep is altijd op de achtergrond, maar ik richt mijn aandacht er zelden op. Soms neem ik het geluid in mijn hoofd ineens weer bewust waar. Als het stil is. Of als ik er aan denk, zoals tijdens het typen van deze tekst. Ik neem het waar. En laat het los. Daar ben ik inmiddels wel vaardig in geworden.

Hoe ik aan die piep kom?

Misschien hoort het bij mijn lichaam en is dit zo gegroeid. Het kan ook te maken hebben met de vele uren die ik op dansvloeren, in concertzalen en op festivals heb doorgebracht. En ergens las ik dat het in kan houden dat je bent afgestemd op een hogere energie van de aarde. Dat laatste vind ik wel een mooi idee. Maar eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee waarom het in mijn oren piept.

Officieel heet het tinnitus. Gelukkig valt het bij mij mee, vergeleken met verhalen die ik erover lees. Al is het moeilijk vergelijken, geluiden die allemaal door slechts één persoon te horen zijn.

Als ik me gestrest voel, gaat het harder piepen.

Dat klinkt wellicht nadelig, maar ik ervaar dat niet zo. Het is een teken van mijn lichaam dat aangeeft wanneer ik te gespannen ben. En door dat op te merken, herinner ik mezelf eraan dat het weer tijd is om beter voor mezelf te zorgen. In plaats van mezelf mee te laten slepen door de drukte in het leven en de waan van alledag.