Stilte is geen luxe

Ik las ergens ‘stilte is een luxe’.
Daar ben ik het niet mee eens.
Stilte is een noodzaak, een behoefte. En hoort voor mij thuis in het rijtje met eten, drinken, ademen, menselijk contact en een dak boven je hoofd.

Alles komt voort uit stilte.
Het bekende eureka-moment van Archimedes kwam toen hij in bad zat.
De beste ideeën en inzichten komen vaak als je op de wc zit, onder de douche staat, in de trein zit, eten aan het koken bent, uit het raam aan het kijken bent.
Als je even niet bezig bent met het opnemen van nieuwe informatie.

Dan krijgen de kiemen en zaadjes ruimte, worden plannen gemaakt, zie je het pad dat je wilt bewandelen ineens helder voor je, ontdek je dat je het beste je baan op kan zeggen, graag wilt trouwen, dat ene boek moet lezen, je die vriend weer eens moet bellen.

In stilte komt die spreuk weer naar boven, die droom die je wilde waarmaken, dat gesprek dat indruk had gemaakt.
In stilte is er ruimte voor groei, voor jou.

Dat maakt meteen ook duidelijk waarom sommige mensen stilte  in hun leven vermijden.
Op dit soort momenten komen namelijk ook de twijfels en onzekerheden naar boven.
Ben ik op de goede weg?
Wil ik deze relatie wel?
Waar ben ik eigenlijk mee bezig?
Zal ik toch maar wel gaan verhuizen?
Had ik dit niet beter anders kunnen doen?

Erachter komen dat je dingen wilt veranderen, is niet alleen maar leuk. Het levert vaak ook gedoe op.
Je gaat knopen doorhakken. Dingen loslaten. Grenzen aangeven.
En dat is wennen.
Voor jezelf en voor de mensen om je heen.

Het is volgens mij echter wel de moeite waard. Want wat je diep van binnen wil, kan je beter niet wegstoppen.
Het zegt iets over jou. Wie jij bent. Waar jij goed in bent. Hoe jij op je best kan zijn.
Hoe jij het beste jou kan zijn.

Ik hoop dan ook dat stilte voor de meeste mensen geen luxe is, maar een behoefte waar ze vaak even tijd voor maken.