Vandaag ben ik hier

In mijn hoofd had ik allerlei ideeën over wat ik allemaal wilde benoemen in mijn eerste blogpost hier in 10 maanden. Een opsomming van mijn afgelopen bijna 1 1/2 jaar in Ierland, een blog vol inzichten, antwoorden en al mijn ervaringen. Dat is nogal wat. Dus schoof ik dat al een paar weken steeds voor me uit.

Vandaag, nu, realiseer ik me dat die eerste blog in maanden helemaal niet zo hoeft te zijn. Dat ik aan niemand verplicht ben (niet eens aan mezelf) om daar een allesomvattend schrijven van te maken.

Belangrijker is dát ik schrijf, mezelf deze site en het Nederlands bloggen weer eigen maak. Een soort van rebound-blogpost, om er weer in te komen.
(Met dank aan het kijken van vele romantische comedy’s in mijn leven, dat ik nu denk aan rebound-boyfriends.)

Ik heb ervoor gekozen dat mijn tijd in Ierland, in Dzogchen Beara, over een paar weken eindigt. Dus ik zit nu in een tijd van terug- en vooruitkijken. Het was een bijzondere, geweldige, intensieve, leerzame, leuke en fijne ervaring. Maar ik heb het inmiddels gehad met wonen in de ‘middle of nowhere’. Zonder auto kom je hier niet zo ver. En ik hoef niet eens altijd ver. Maar in mijn eentje, wanneer het mij uitkomt, naar een supermarkt vind ik nu bijvoorbeeld al een hele fijne luxe.

Deze keuze om weg te gaan voelt goed. En heel spannend. Want eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik dan wél wil gaan doen. Waar en hoe ik precies wil wonen. Hoe ik voor mijn inkomen wil zorgen. Hoe mijn leven in te richten.

Zoals altijd heb ik vertrouwen dat deze antwoorden, de richting, tot me komt. Zoals dat tot nu toe altijd gaat. Eerst loslaten, dan openstaan, vol vertrouwen. 

De afgelopen maanden heb ik trouwens wel op mijn Engelse blog gedeeld, leuk als je daar ook een kijkje neemt: happywithoutreason.com

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.