Ik kijk er heel erg naar uit om straks met alleen een rugzak op pad te gaan. De weg naartoe vind ik op het moment wat minder. Ik heb een vol hoofd. Deze fase van het loslaten gaat voor mij gepaard met heel veel vragen. Sommige daarvan hebben meteen een antwoord. Anderen blijven -korter of langer- antwoordloos in mijn hoofd zweven. Die laatste neigen naar zorgen.
Dit zijn een aantal van die vragen:
- Zal ik mijn pincodes van mijn bankpassen straks nog weten als ik er een paar weken geen gebruik van maak, of zal ik ze voor de zekerheid ergens opschrijven?
- Gaat alles wel passen in de rugzak die ik mee wil nemen?
- Wat heb ik eigenlijk echt nodig als ik op pad ben?
- Heb ik al overal mijn adreswijzigingen doorgegeven?
- Zal ik mijn smartphone of een oud mobieltje meenemen?
- Wat is handig en nodig qua documenten om online op te staan?
- Hoeveel wil ik loslaten?
- Welke spullen wil ik écht bewaren?
- Weet iedereen die het moet weten dat ik straks een tijd weg en zo goed als offline ben?
- Hoe zorg ik er in godsnaam voor dat alles wat nu nog in mijn woonruimte staat, binnen twee weken is verkocht, weggeven, weggegooid of ingepakt?
- Hou ik een dag voordat ik mijn ruimte uitga niet allemaal spullen over die alsnog weg kunnen en zo ja, hoe ga ik dat zonder auto doen?
- Wie wil ik allemaal nog zien voordat ik ga en hoe ga ik dat allemaal plannen?
- Net voor eind juli moet de geluidsisolerende wand tussen mijn woon- en werkruimte eruit gehaald worden, wie kan ik daarvoor vragen, wie van de handige mensen in mijn omgeving is niet op vakantie?
- Zal ik iemand vragen of ik een busje kan lenen voor de verhuizing of zal ik er meteen een huren?
- Waarom blijf ik het moeilijk vinden om vrienden en bekenden om praktische hulp te vragen?
- Weet ik alle gebruikersnamen en wachtwoorden uit mijn hoofd? Ook als ik ze amper ga gebruiken?
- Hoe pak ik alles wat ik opsla het handigst in?
- Zie ik niet iets totaal over het hoofd?
Ik laat los. Al voelt het nu even juist heel vast.
Ik vind het fascinerend om te merken hoe mijn hoofd hier soms zo druk mee kan zijn. En vind het een fijn vooruitzicht dat juist al deze dingen waar nu zoveel energie naartoe gaat (alles rondom spullen en administratie), straks een hele tijd niet meer aan de orde zijn.
En tussen alle vragen en zorgen door voelt het zo goed: de keuze die ik heb gemaakt. Ik ben dankbaar voor alle mooie en lieve reacties van mensen. Voor iedereen die me op wat voor manier al heeft geholpen. Voor alle bijzondere ’toevalligheden’ en wonderen die op mijn pad komen.
En juist deze fase van vastlopen in van alles maakt me zo duidelijk waarom ik deze keuze heb gemaakt. Waarom ik het verlangen heb om eens veel los te laten. Omdat ik weet en voel dat alles dan veel meer stroomt.
