Je tijd kan je maar een keer besteden. Je leven ook.
Eind vorig jaar stond alles ineens stil. De dag dat bekend werd dat er in het lichaam van mijn vader iets is gevonden dat er niet hoort. Ik was bezig met het uitwerken van mijn ondernemersplannen voor 2014 toen mijn moeder belde. Met de vraag of ik thuis was en dat ik het beste even kon gaan zitten.
Zo’n telefoontje waarvan je hoopt dat je het niet krijgt. Of veel later. Altijd later. Je weet dat het er ooit van gaat komen dat je ouders er niet meer zullen zijn. Maar dat is iets voor later. Nooit voor nu. Het idee dat er een mogelijkheid is dat het ineens dichterbij komt, dat is schrikken. Een klap in je gezicht. Een besef waardoor al het andere naar de achtergrond wordt geduwd.
Gelukkig mocht mijn vader een dag later weer naar huis. Hij voelt zich namelijk niet anders dan voor we dit nieuws kregen. De afgelopen weken zijn er steeds brokjes informatie bij gekomen. Zo weten we dat er een grote kans is dat hij na behandeling alsnog heel oud kan worden. Dus daar gaan we van uit.
Dus hij doet zijn ding. Mijn moeder ook. Mijn zus en ik ook. We doen ons ding tot er nieuws komt. Stap voor stap ontdekken en afwachten hoe dit gaat. We doen ons ding en leven ons leven. Met dit hele gebeuren wel sluimerend aanwezig op de achtergrond.
Waarom ik dit deel?
Omdat dit in mijn leven speelt.
Omdat het invloed heeft op mij en daarmee mijn werk.
Omdat ik nu nog betere prioriteiten zal stellen en vaker nee zal zeggen. En daarmee ook vaker ja.
Omdat ik me nu nog meer dan ooit realiseer dat het belangrijk is om te doen wat je écht wilt doen, zowel in werk als daarbuiten. En ik me er met mijn onderneming nog meer op ga richten om te kijken hoe ik mezelf en anderen het beste uit zichzelf en het leven kunnen halen.
Want voor je weet is het te laat. En dat is gewoon zonde van jou en jouw talenten.
(Ik vind het hier niet op zijn plaats om uitgebreid te vermelden wat mijn vader heeft. Mensen die het willen weten, kunnen het me altijd vragen.)
Vervolg geschreven in juli 2014: Ode aan mijn vader.
