Ik lees graag. Ik word aan het denken gezet over mezelf en het leven. Ik hou daarvan. Ik kan mezelf daardoor steeds beter vormen en plaatsen.
Bepaalde woorden en zinnen komen heel erg binnen, die raken iets bij me, dat voel ik echt. Ik heb daarom altijd altijd een opschrijfboekje naast me liggen, want sommige zinnen vragen erom om opgeschreven en bewaard te blijven. Ik leer door te lezen.
Vanochtend werd ik wakker met een zin die ik een tijdje geleden las.
Wat wil ik dan wél?
Het kwam uit een boek van Esther en Jerry Hicks en als je niet bekend bent met die stof: kort gezegd gaat het over de kracht van je gedachten en dat je er zelf voor kan kiezen waar je je energie op richt. (Zie hier mijn mini-recensie over het boek).
Dat ene zinnetje -wat wil ik dan wel?- bracht veel in beweging. Want alhoewel ik positief van aard ben, als ik mijn dag of mijn moment niet zo heb, dan kan ik daar in blijven hangen. Theoretisch weet ik dan wel dat het voorbij gaat en dat het helemaal geen zin heeft om negatief te mokken in mezelf, maar vaak kom ik daar dan toch niet uit. En baal ik alleen maar dubbel: ten eerste omdat ik me slecht voelden ten tweede omdat ik vind dat ik me niet zo hoor te voelen.
In mijn huis hangt een krijtbord waar ik zinnen of woorden opzet die ik op dat moment graag in het zicht heb. Een tijdje terug had ik niet zo mijn dag. Mijn hoofd was te vol, had het idee dat ik van alles moest: ik had de behoefte aan even niks en niemand. Het helpt me dan om in mijn luie stoel een mooie film te kijken. Daarna -of de dag erna- ben ik dan weer helemaal opgeladen en kan ik er dubbel tegenaan. Dat weet ik. En toch voelde ik me schuldig, dat ik zomaar overdag alles losliet om een film te kijken. (schuldig tegenover wie is me zelf niet helemal duidelijk).
Ik keek naar mijn krijtbord en zag ‘wat wil ik dan wel?’. Ik begon te voelen. Wilde ik werken en dingen doen? Nee, dit was niet het moment. Wilde ik een moment voor mezelf met die film? Ja. Alleen zonder me schuldig te voelen. Ok. Dus wat wilde ik: mezelf afsluiten met die film, maar dan zonder het gevoel van schuld.
Zo simpel. Dus ik deed hetzelfde als dat ik van plan was, alleen met een ander gevoel. Dat voelde goed en koste me veel minder nodeloze energie.
Dit is een voorbeeld. Deze voor mij magische zin helpt mij in het nog verder afstemmen van zo leven -en werken- dat het bij me past en dat het goed en kloppend voelt.
Wil je niet dat mensen je op een bepaalde manier behandelen? Wil je niet op een bepaalde manier met jezelf omgaan? Wil je deze baan niet? Wil je deze opdracht niet? Wil je niet daar dat event? Wil je een gesprek niet? Wil je je je niet lamlendig voelen?
Focus je niet op wat er allemaal niet lukt en wat je niet wil. Het voelt niet fijn, is zelden productief en het zorgt ervoor dat je als een slachtoffer blijft hangen in een situatie die je niet wil.
Wat wil je wel?
