En soms.. voelt het goed om een verlangen dat heel sterk is serieus te nemen, ook al weet je niet zo goed of er gevolgen zullen zijn en wat deze zullen zijn.
Ik ga weg bij Facebook. Niet eens vanwege alle privacydingen, maar omdat het me afleidt. Van mezelf. Van mijn sluimerende plannen. Van mijn wens om meer vanuit aandacht stilte te leven en handelen.
Vandaag was ik even aan het wandelen, zoals wel vaker. Stap voor stap voelde ik mijn hoofd rustiger worden en ineens voelde ik heel sterk: ik moet weg bij Facebook. Het is klaar. Het is tijd om het los te laten.
Ik word al tijden zo rusteloos van Facebook. En ik wil helemaal niet rusteloos zijn.
Ik was er al langer over aan het denken, maar er waren tot nu toe twee overtuigingen die me tegenhielden. De ene was: ‘ik ben zelfstandig ondernemer en ik heb het nodig’. De ander: ‘ik mis allemaal uitnodigingen en leuke dingen van vrienden en bekenden als ik daar niet meer ben’.
Vandaag luister ik naar mijn verlangen en ik vind het spannend, maar deze keuze alleen al geeft me zoveel energie! Ik laat iets los en ben benieuwd… Of mijn onderneming nu compleet in de soep gaat lopen. Of mijn hele sociale leven stil komt te liggen.
Het zal wel meevallen. Ik verdwijn niet van de aardbodem. Ik ben nog steeds bereikbaar via vele andere online kanalen. Ik laat echter een kanaal los. Degene die me voornamelijk energie kost, in plaats van het me te geven.
Ik handel naar een verlangen en voel de ruimte om mijn blogs, foto’s, quotes en verhalen veel gerichter te delen. Ik kijk er naar uit!
Kijk op mijn contactpagina om te zien hoe en waar ik wel te vinden ben.
Gefeliciteerd met dit mooie besluit. Snap het helemaal! ik heb het al zo vaak overwogen. Ga het binnenkort ook vast en zeker loslaten.
Lieve groet,
Els